Vandaag weer zo'n bericht: de paus is op bezoek in Afrika en geeft nu ten beste dat condooms niet helpen tegen aids. Het beste is om binnen je relatie te blijven. Citaat van www.nos.nl :
"Paus Benedictus heeft tijdens zijn bezoek aan Afrika gezegd dat condooms geen oplossing zijn voor hiv en aids. Onderweg naar Kameroen zei hij dat het uitdelen van condooms "de problemen juist verergeren". Het Vaticaan pleit voor seksuele onthouding en monogame heteroseksuele huwelijken om een einde te maken aan de verspreiding van de ziekte".
Een interessante visie. Het zou me niet verbazen als dit komende week wordt uitgebreid met een advies voor algehele seksuele onthouding voor iedere gelovige.
Wat me veel meer bezig houdt, is de radeloosheid van een aantal katholieken die ik ontmoet. Radeloos vanwege deze paus met z'n vreemde escapades. Ze voelen zich langzamerhand vreemdeling in eigen huis, balling in hun eigen kerk. Ze zijn van kindsbeen af en met hart en ziel verbonden met de RK kerk, maar die kerk, hun thuis, wordt hen nu stukje bij beetje afgenomen, verpatst, verkwanseld, afgebroken. Elk draadje dat hen bindt, wordt langzaam doorgesneden; de lévensdraad - en dat doet pijn. Bij ons in de PKN is het ook wat af en toe, maar dat je hierdoor verbijsterd raakt - ik kan het me voorstellen - onvoorstelbaar!
Wat zou Johannes XXIII - zie foto - hiervan denken? Hij ligt hier zo rustig, maar hoe lang nog?
-
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten