Jongeren en kerkmuziek

-
Op 6 september hadden we in de kerk een zgn. 'overstapdienst'. Twee meiden van 12 jaar maakten de overstap van Kindernevendienst naar Tienerkerk. Het thema was Muziek voor onderweg

Baat bij muziek, Daniël Lohues (Drentse tekst)

De iene hef baat bij ‘n borrel of twee
De ander hef baat bij mooi weer
Mar ien ding is bij elk mens geliek
We hebben allemaol baat bij muziek

Muziek met gitaarn of met ‘n orkest
Muziek van de toekomst,
muziek die is west
Griffemeerd, Communist,
Rooms Katholiek
We hebben allemaol baat bij muziek

Muziek veur soldaoten
op weg naor ‘t front
Muziek uut de hemel,
muziek uut de grond
Allennig, of samen as stadionpubliek
We hebben allemaol baat bij muziek

De iene hef baat bij zunne en rust
De ander zweert bij ‘n bord soep
Mar ien ding is bij elk mens geliek
We hebben allemaol baat bij muziek

Muziek van boer Harms,
‘n fuga van Bach,
‘n ballade van Brahms,
muziekje veur ‘s nachts
Zelf maakt of massaspul uut ‘n fabriek
We hebben allemaol baat bij muziek

Gezangen veur Donar, Boeddha of God
Veur Allah, of veur Piet-Jan Snot
Nonchalant, religieus of bloedfanatiek
We heben allemaol baat bij muziek

Muziek in de box, muziek bij de dood
En daor tussen in as dagelijks brood
klinkt altied wel wat, elk mens is uniek
Mar we hebben allemaol baat bij muziek

We lachen en wiezen
‘moe’j hunnie ‘s zien!’
Verschil is der altied al west
Mar ien ding maakt ons allemaol geliek
We hebben allemaol baat bij muziek

Overdenking
muziek voor onderweg…. Jongerencultuur is muziekcultuur. En de soort muziek is totaal anders dan die van de ouderen. Het zijn genres waarvan alleen de jongeren zelf de namen kennen. Je moet helemaal in dat wereldje zitten, om mee te kunnen doen…

In de kerk is dat ook wel een beetje zo. Als je niks hebt met Liedboekliederen of met een orgel – hoe moeilijk wordt het dan voor je, om mee te doen?

Juist omdat muziek het hart raakt en de gevoelens van de ziel vertolkt, komt het er zo op aan! Maar weet u wat nou zo moeilijk is? Dat die muziekwerelden en die belevingswerelden zo mijlenver uit elkaar liggen… We begrijpen elkaars muziek niet meer; we verstaan het niet meer, wat de ander wel aanspreekt en mij niet.

Wat neemt u mee in de auto op een lange reis? Omdat ik een ouwe rocker ben, heb ik een CD-tje met 98 nummers van de Stones. Eentje met een ruig liveconcert van The Who. En eentje met gouwe ouwe uit de 60-er en 70-er jaren. Maar ook een met 22 nummers van de monniken van Chevetogne. En met fluitconcerten van Mozart en hobomuziek van Saint-Saëns.

Sommigen houden van CD’s met massale koorzang in een of andere grote kerk. Anderen willen alleen orgel horen, jazz, klassieke gitaarmuziek, of piano. Muziek voor onderweg – hoe verschillend!

In de bijbel kom je strijdliederen tegen, lofliederen, geestelijke liederen, gezangen, psalmen – en vele, vele soorten instrumenten. Muziek voor onderweg – hoe belangrijk is het niet, dat kinderen zich liederen eigen maken!

Vroeger, op de christelijke school: ’s maandags je psalmversje opzeggen. Of een gezang. En die dan meezingen in de kerk. Zo hebben we honderden liederen geleerd, door de jaren heen. Maar die wereld is voorbij; die is er vrijwel niet meer.

Hoe zullen ze dan onze liederen leren, die jongeren? En: zullen ze die nog wel leren? Willen ze die nog wel leren?

We kunnen het ons misschien nauwelijks voorstellen, maar voor tallozen zijn dat liederen en is dat muziek van een voorbije wereld….. Dat leren ze dus niet meer; een enkeling misschien uitgezonderd.
Ze kennen heel àndere muziek. Een heel andere stijl, met meer vaart en ritme. Andere toonsoorten.

Waar het om zal gaan is dat ze in hùn muziek ook die inhoud meekrijgen, die ouderen zo dierbaar is geworden. Misschien zullen ze nooit meer ‘De Heer is mijn herder’ zingen. Die tijd is voorbij. Ze weten niet eens wat een herder is.

Het zal om andere beelden van God gaan; andere soorten muziek, andere teksten. Andere muziek voor onderweg.

Maar daarin blijft het nog wel om dezelfde zaak gaan: Gods liefde voor mensen; Gods komen in deze wereld, hier in ons midden; zijn zichtbaar worden in Jezus. En: zijn woorden voor onderweg; zijn leefregels; zijn Tien Woorden en-nog-veel-meer.

Uiteindelijk zal het om het laatste gaan:
- niet dat ze van dezelfde muziek moeten houden als wij
- maar dat ook zij hun eigen muziek mogen vinden, waarin God met hen meegaat, een mensenleven lang. Waarin hij met hen meetrekt, door heel hun leven heen. Over grensrivieren heen, op weg naar een nieuwe toekomst.

Als er voor hen geen muziek voor onderweg zou zijn, is er voor God dan wel een voertuig om met hen mee te reizen?

We zouden graag willen dat ze van dezelfde geloofsmuziek zouden houden als wij. Maar mogen we dat eigenlijk wel vragen of verwachten? Is dat wel eerlijk tegenover hen?

Welaan, laten wij nu een heerlijk oud lied gaan zingen!
-