Een andere wereld .....

-
Tijdens de herfstvakantie in Hongarije hadden we echt hondenweer. Dan blijft er weinig anders over dan binnenblijven, vrienden ontvangen, wat lezen of tv kijken, of de stad in, naar een museum of zo. Op een waterkoude, winderige dag waren we even in Székesfehérvár, de oude koningsstad van Hongarije. Er blijken wel 6 musea te zijn. We liepen rond en kwamen langs het poppenmuseum. We gingen even in de entree staan om onze handen wat te warmen. Toen werd onze aandacht getrokken door de muziek: liedjes van een speeldoos. Omdat we door en door koud waren, besloten we het museum maar te gaan bekijken. Er bleken 8 zalen met poppenhuizen, diorama's, speelgoed en nog veel meer te zijn. Ook van die opstellingen waarin poppen zelf ook weer spelen met poppen, die ook weer met microscopisch kleine poppetjes spelen... Wat ik helemaal niet had verwacht was, dat ik het heel leuk vond! Waarom? Wat is er zo leuk aan? Dat elk tijdperk z'n eigen poppen heeft, of dat elke sociale klasse een eigen wereldje heeft op poppenformaat?
Nee, wat me geweldig trof was het binnenstappen in de wereld van de verbeelding. Het deed me ineens denken aan hoe ik zelf ooit van een schoenendoos een kijkdoos maakte. Met gekleurd papier maakte je eerst een bodem van meerdere kleuren. Daarna plakte je er decors in, een landschap, een huisje, bomen, dieren, noem maar op. En mensen, natuurlijk. Als je alles dan goed erin gezet en vastgeplakt had met gluton, knipte je tenslotte een opening in de voorkant van de doos en plakte je er een hemel van sitspapier over. Dat laat licht door en geeft een prachtige kleur aan de wereld in de doos. Het was een toverwereld. Hoe kon dat nou? Je zit gewoon thuis in de kamer; je kijkt door het gat in die doos, en ineens ben je in een heel àndere wereld.... Ik heb daar altijd enorm van genoten.
Het mooiste was dan om met die kijkdoos langs de deuren te gaan en bij de mensen aan te bellen. "Alstublieft! Kijkdoos kijken voor een cent!" riep je dan, als er werd opengedaan. De cent gleed in je broekzak, en dan mochten ook die mensen zich even in die andere, wondere wereld wanen. Prachtig, toch?!
Ik heb Jezus wel eens uitgelegd niet alleen als de kerstman van Bethlehem, maar ook als de man met de kijkdoos. Hij laat ons immers een wereld zien waarnaar we verlangen. Deze wereld, maar dan toch anders. Vandaar....
-

















Vanmiddag heeft kleindochter Katja hier gespeeld, terwijl ik bezig was met het voorbereiden van een leerhuisavond over Genesis 2 en 3, over de tuin en de mensen. Ze vroeg wat ik voor mijn (voorbije) verjaardag wilde hebben. Ik zei: een kijkdoos. Ik gaf haar knip- en plakmateriaal en een schoenendoos en gekleurd papier en heb me er verder niet mee bemoeid. Op een gegeven moment zei ze: 'Opa, ik maak een park'. Zie hier wat het geworden is: de hof van Eden, toch?! We hebben er met geen wóórd over gesproken - en zij maakt het!