China-1: tempel en tempel

-

Op onze reis naar China (oktober 2010) zijn me een aantal dingen opgevallen. In Shanghai en in Beijing bezochten we uiteraard ook een aantal Boeddhistische heiligdommen. Zo’n tempel is niet één gebouw, maar een heel complex met allerlei binnenhoven en bijgebouwen, voor- en zijtempels. Ervoor staan wierookbranders; binnen staan de vele beelden. Vaak drie Boeddha’s van verleden, heden en toekomst. Daar omheen talloze ‘beschermheiligen’, tot wie je je kunt wenden met specifieke noden.


Ik had niet gedacht dat Boeddhisme zo’n volksreligie is en zo ‘goddelijk’; ik had me Boeddhisme veeleer zonder godsbeelden voorgesteld, of hooguit met één beeld, om de verlichte Boeddha te kunnen groeten. Maar mensen branden bossen wierookstokjes, buigen driemaal, knielen, bidden, etc.

Wanneer je vele tempels met eindeloze rijen (goden-)beelden hebt gezien, is een Confuciustempel ineens een verademing! Géén beelden, maar muziekinstrumenten en lesruimtes en een bibliotheek. Ineens merk je dan: hier gaat het niet om de aanbidding, maar om de ethiek. Om de vraag: ‘hoe goed te leven?’

Bij Confucius (Kung Fu Tzi), die leefde rond 500 voor Christus, gaat het om 5 waarden:

- welwillendheid betonen

- rechtvaardig oordelen

- recht doen

- begripvol zijn

- betrouwbaar/oprecht zijn



Dan voel ik ineens verwantschap met stromingen, zoals protestantisme, jodendom en confucianisme, waarin het om de ethiek gaat, dus om de bezinning op de vraag hoe goed te leven. Die devotie met wierook, lichtjes en kaarsjes staat dan ineens verder van me af, terwijl die toch ook voor mij echt wel een plek mag hebben.
-