Leegte en ruimte

-

Temidden van alle veranderingen kun je je verloren voelen. Mensen raken allerlei vastigheid kwijt. Waar ze vroeger houvast aan hadden, verliezen ze nu. Ze denken dan dat bv. ds. Klaas Hendrikse een boosdoener is, die hen onderuit haalt. Maar in feite ontdekken ze dat de oude dingen niet houdbaar meer zijn - en dat is een harde en pijnlijke confrontatie. Daarbij mag ik hen soms helpen in leerhuizen, gesprekskringen, contactbijeenkomsten en kerkdiensten.

"Dominee, ik heb het gevoel dat ik met lege handen sta', zeggen ze dan. Als we dat doorspreken, dan blijkt dat inderdaad zo te zijn. Vervolgens probeer ik met hen een stap verder te gaan. Zij zien zichzelf staan rond het lege midden, met lege handen. Wanneer ze dan gaan vertellen over vroeger, dan gaat het over de kathedraal van zeker weten (Boele Ytsma); een gebouw met veel zuilen als de bomen van een bos. Maar de kathedraal is ingestort, de bomen zijn gevallen. Of: het bos is beklemmend geworden.

De leegte die ze nu ervaren, probeer ik dan als ruimte te benoemen, als een open plek in het bos. Daar is het heel stil. Dat biedt de mogelijkheid voor herbezinning, voor nieuwe oriëntatie. Je kunt dan de keuze maken - aan de hand van het licht, van de zon - om langs een andere route het bos te verlaten. Dan vind je nieuwe ruimte en nieuwe mogelijkheden. Zo probeer ik op pastorale wijze mensen verder te leiden op de weg die ze zelf zijn ingeslagen, of waarop ze terecht zijn gekomen.
-