Deze nacht houdt God een toespraak: "Beste mensen", zegt hij, "ik heb jullie allemaal een eigen plekje gegeven in deze wereld en een eigen taak. En nu heb ik jullie hulp nodig; ik heb een probleem. Op deze aarde is het héél donker en duister, zo heb ik gezien. Er zijn zóveel mensen die in donkerheid leven, zóveel volkeren die in duisternis gaan, zóveel kinderen die wonen in een land in de schaduw van de dood ikzèlf ga er heen, als kind met de kinders, als mens bij de mensen". God vertelt ons zijn verhaal, zijn plan. Dat hij zijn troon, zijn almacht en zijn alziend oog, ja alles wat hij heeft, weggeeft, om als een kind in ons midden, bij de mensen te zijn, om het licht in de wereld te brengen. "En wie van jullie gaat er met mij mee?"
We weten het: het geldt voor èlk van ons. Als wij meegaan, dan zijn wijzelf als een soort staartster, een komeet. Het is waar: die zien wij mensen niet zo vaak. Maar zie je er wèl een, dan weet je dat het bijzònder is wat hier gebeurt. Toen is het zo gebeurd: het kind is geboren, het licht is gekomen, de ster heeft geschenen, de engel gesproken: "Weest niet bevreesd want zie, ik breng góed nieuws, voor àlle mensen: God zelf is gekomen als een kind in je midden: zó dicht is God bij de mensen!" En met elkaar zongen de engelen toen: "Ere zij God in de hoge, en vrede op aarde voor mensen van zijn welbehagen".
De stal van Bethlehem hebben we niet meer, de figuren uit de stal ook niet; de heiligen van vroeger zijn er óók niet meer. Maar we hebben wèl het verhaal. En dat mogen wij waar gaan maken, in de geest van Jezus Christus, wiens geboorte we vieren; in zijn voetstappen mogen we gaan, om zijn licht te verspreiden....
-
Posts
1 opmerking:
dank je Klaas voor deze woorden! Ik ga het voorlezen tijdens het eten morgenavond!
Liefs
Een reactie posten