Een ander aspect van de volkskerk is de geografische indeling: elk plekje in Nederland is bij een Protestantse Gemeente ingedeeld. Dit hebben de PKN en de RK Kerk gemeenschappelijk. Je zit in de kaartenbak en daar blijf je ook in zitten, of je iets hebt met de kerk of niet – tenzij je zelf de stap zet om je uit te laten schrijven.
Dit tijdperk loopt af; deze structuren verdwijnen; en we kunnen het maar beter stimuleren, in plaats van op de rem te trappen. We sturen nog altijd vrijwilligers op pad om die 2/3 van de mensen, die eigenlijk niets willen met deze vorm van kerk-zijn, te benaderen. We verslijten er onze vrijwilligers aan. Waarom eigenlijk?
Collega Marius de Geus uit Krommenie zei het 30 jaar geleden al: we werken nog met de hark-methode. Als met een vlooienkam gaan we door de kaartenbak heen, in de hoop er iemand uit op te vissen. Wat nu nodig is, is de magneet-methode: zorg dat je als locale gemeente een duidelijk herkenbaar eigen profiel hebt. Dat trekt een bepaalde groep mensen aan; anderen zullen vertrekken.
Houd alleen een administratie bij van wie aangeeft erbij te willen horen; laat de rest los; doe geen moeite, benader hen niet; bespaar je vrijwilligers dat! Het goede, waarin mensen zich herkennen, zullen ze willen steunen; andere dingen laten ze los. Dus ga niet krampachtig zitten harken, maar laat zien wie je bent en waar je aantrekkingskracht zit.
Wanneer je zo’n locale ‘keuze’-kerk hebt zonder overbodige ledenbestanden, dan wordt het zinvol om ook de moderne media in te zetten zoals Hyves, Facebook en Twitter. Die zijn veel efficiënter om het contact te onderhouden, dan het kerkblad met alle pastorale verhaaltjes. Breng er dynamiek in, zorg voor een interactieve en flitsende uitwisseling op diverse niveau’s. Het gaat tenslotte niet om de kerk, maar om het samen delen van je inspiratie.
-
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten