Kerstspel 'De optocht'

-
DE OPTOCHT - een kerstspel met muziek en beweging (15 min.)

Een niet-religieus kerstspel voor jong en oud. Ik schreef het voor onze eigen kinderen. Het verhaal wordt rustig gelezen. Wanneer een handeling of beweging wordt verteld, wordt dat ook uitgevoerd door de speler die die rol heeft.

Achtergrondmuziek is 'Land van Maas en Waal' van Boudewijn de Groot en Lennaart Nijgh.

Rollen:
- huizen om het marktplein
- zon
- maan
- kerstboom met twee toppen
- bakfiets
- een piek
- een trommelaar
- vrouw met gitaar
- meisje met toeter
- zingende, handklappende jongen
- zilveren ster

Het aantal huizen, muzikanten en instrumenten kan naar believen worden uitgebreid. Ook de bomen van de kerstbomenmarkt kunnen ten tonele verschijnen. We hoeven geen attributen te gebruiken, maar beelden zelf alles uit.

HET VERHAAL

In een klein stadje achter de bergen stonden om het marktplein heen de huizen te leunen tegen elkaar. Het was helder winterweer. De zon stuurde haar stralen over de huizen, tot op het marktplein. De maan wuifde zachtjes in de verte.

 Het was kerstbomenmarkt. Een van de kerstbomen had een dubbele top: de twee punten wiegden langs elkaar heen en weer. De mensen kochten allemaal wat kleinere bomen, met maar één top. Eén voor één werden alle bomen verkocht, tot alleen de tweelingboom overbleef. Het werd stil op de markt; de huizen kropen nog wat dieper weg onder het dak, dicht tegen elkaar aan. De zon ging langzaam onder - en veegde op het allerlaatst nog even met haar licht over de punt van de kerktoren. Het werd koud.

 De koopman van de kerstboom rilde. De maan knikte hem vriendelijk toe, maar de koopman was boos. Boos, dat de mens en hem met z’n laatste boom in de kou lieten staan. Hij stampvoette - maar dat was misschien óók wel omdat het zo koud was ...

(muziek zachtjes aan)

Net toen hij de kerstboom op z’n bakfiets had gelegd, en ook nog de mooie zilveren piek die hij zelf had gekocht, en net toen hij besloten had om maar naar huis te gaan - toen keek hij op. Hoorde hij daar stemmen in de straat? Hij zette z’n hand aan z’n oor ... jawel!

 (muziek luider)

 Nu hoorde hij het beter: het was muziek. Daar kwamen ze: een trommelaar, een vrouw met een gitaar, een meisje met een toeter, en een grote, zingende jongen die in z’n handen klapte.

 Een muziekoptocht in de kou? Op de middag voor kerst? Dat was de koopman niet gewend. Met een verbaasd gezicht zette hij z’n bakfiets met de kerstboom aan de kant, om beter te kunnen kijken. Hij kreeg ogen als schoteltjes toen hij zag, wat wij niet kunnen zien.

 (muziek duidelijk)

 De muzikanten kwamen langzaam, stap voor stap, dichterbij. Tussen zich in droegen ze een mand, die aan banden over hun schouders hing. Of het was een soort hangmat. En daarop lag - en je kunt het geloven of niet - een prachtige, zilveren ster. Die deelde licht uit aan iedereen. De mensen kregen dan sterretjes in hun ogen. Dat zie je soms ook nu nog. De optocht met de ster was nu vlakbij de koopman gekomen.

 (muziek weer zachter)

 Terwijl de muzikanten zongen en dansten, vroeg de ster aan de koopman: 'Kan ik je blij maken met mijn licht?' De koopman boog zich voorover, en fluisterde tot de ster: 'Ach, weet u, tja, wat zal ik zeggen ... '

 (muziek stop, of zacht)

 De muzikanten hielden op met dansen; de kerstboom hield z'n adem in. Zelfs de huizen kropen weer wat uit hun holletjes, om alles beter te kunnen zien. Toen de vriendelijke maan ook dichterbij gekomen was, toen durfde de koopman pas te spreken: 'Weet u - ik zou zo graag - ik wilde - ik ben vergeten voor mijzèlf een kerstboom te bewaren. Dan kom ik straks thuis en zijn de kinderen misschien verdrietig ... '

 De muzikanten knikten. 'En die kerstboom dan?' De ster wees naar de boom die op de bakfiets lag, daar naast de piek. 'Nee', schudde de koopman z'n hoofd, 'die is niet goed. Hij is te groot, en hij heeft twee toppen - en we hebben maar één piek, kijk maar' - en hij wees in de bakfiets.

 'Nee, dat kan niet' - schudden de huizen, de maan, de ster en de boom. De muzikanten waren heel stil. Ze gingen op de grond zitten, om de hangmat heen. Ze pakten elkaars handen vast, knepen er een beetje in, en begonnen zachtjes heen en weer te wiegen.

 Een muzikant, de trommelaar, fluisterde iets in het oor van het meisje met de toeter. En het meisje zei het zachtjes tegen de grote zingende jongen, die verrukt in z'n handen klapte. En die vertelde het verder aan de vrouw met de gitaar, en zij weer aan de trommelaar; en ze sprongen op en dansten en lachten!

 Ze bogen zich daarna tot de ster op de hangmat en vroegen haar: 'Lieve ster, heb jij misschien ook een goed idee? Wat vind jij van ons plan?' Ze smoesden samen even, en stonden toen weer rechtop.

 De huizen, de zon en de maan, ja alles en iedereen was nu heel erg nieuwsgierig geworden. Ze vormden met elkaar een kring en bogen zich voorover naar de koopman met z'n bakfiets, z'n piek en z'n boom; de ster stond in het midden en die zei: 'Vanavond zullen wij allen met jou kerstfeest vieren; een dubbel feest, met een dubbele boom. Want dat moet de betekenis zijn!'

 (muziek weer aan; langzaam wat luider)

 En daar gingen ze in optocht, met de muziek voorop. Eerst het meisje met de toeter, en de grote zingende jongen, die in z'n handen klapte. Daarachter de vrouw met de gitaar, en dan de trommelaar. En ze speelden en zongen dat het een feest was! Daarachter kwam de koopman met z'n bakfiets. Erin stond de boom, kaarsrecht overeind. En de ster mocht er ook in, samen met de piek.

 En achter deze optocht kwamen ook nog de zon en de maan en de huizen er aan. Ze bewogen langzaam op de maat van de muziek, alsof ze dansten. En omdat de huizen ook meededen en van hun plek weggingen, raakte de optocht de weg kwijt in de stad - maar dat gaf niet.

 En de ster? Die klom samen met de piek bóvenin de dubbele boom. En als ze de weg niet teruggevonden hebben, en als het huis van de koopman niet is opgehouden met dansen, dan is de optocht nog steeds aan de gang!

 (muziek; blijven lopen/dansen tot het eind)