Een dame belde en zei: “Straks ga ik koffie zetten en zet ik nog wat dingen klaar; daarna gaat de deur op slot, de telefoon eruit, en ga ik heerlijk naar de Matthäus luisteren. Ik heb een prachtige uitvoering op CD. En dan mag niemand me storen!”
Voor mij onvoorstelbaar dat je naar dat soort muziek langer dan 10 minuten luistert. Wat vol, wat druk, wat gedragen. Ik zal nooit naar zo’n uitvoering gaan. Voor veel mensen in Nederland wordt Goede Vrijdag ingekleurd door de Matthäus.
Op Witte Donderdag lazen we in de kerkdienst het verhaal van de voetwassing. Niet door de paus met een gouden schaal, maar door Jezus, bij de laatste maaltijd met zijn leerlingen (Johannes 13). Over die maaltijd zelf wordt niks gezegd verder, behalve dat hij een bete broods indoopt en aanreikt aan Judas.
Ook lazen we uit Exodus 12 de passage over het paaslam, dat geslacht wordt; het bloed aan de deurpost vrijwaart van de dood, want het zegt: hier is al geofferd, hier heeft al bloed gevloeid. Het is genoeg geweest.
Als Jezus sterft op Goede Vrijdag, wordt hij ook als zo’n paaslam gezien: zo is het genoeg geweest. Vaak denken wij heel negatief over offers. Dieren doodmaken om de goden mild te stemmen. Als je je wat verdiept in de spijsoffers, merk je dat er heel precieze voorschriften zijn voor het ritueel slachten enerzijds, en voor de omgang met dieren in het dagelijks leven anderzijds. Alsof daarmee wordt gezegd: de dood van één dier is genoeg – zorg dat de anderen goed kunnen leven!
In dat licht wordt in het tweede testament het offer van Jezus ook gezien: zijn dood zorgt dat anderen kunnen leven en dat er zorgvuldiger met mensen wordt omgegaan.
Jezus in een krankzinnige wereld, temidden van mensen die je niet aankijken. Jezus als enige die iets menselijks heeft, zoals bedoeld. Misschien ook nog de H. Veronica linksonder, met de doek. Een man, en een vrouw.
Zie hoe de mensen met elkaar omgaan en elkaar naar het leven staan. Hoe meer je ernaar kijkt, hoe realistischer het beeld….
-
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten