In de kerkenraadsbank zitten 12 leerlingen. Nadat Judas was weggevallen, waren er nog 11 over; Mattias is erbij gekozen (Handelingen 1). Waarom die angst, waarom die blokkades?
Onzekerheid, denk ik: hoe moet het nu verder? Ze hebben mooie jaren met Jezus meegemaakt, maar moeten nu verder zonder hem – net als wij. Verder met dat lege midden. Doodeng. De kring is weer aangevuld met een 12e discipel, maar het midden blijft leeg. Dat is een sterk gegeven.
En dan gebeurt het: de wind steekt op, de geest van Christus breekt binnen in hun bestaan. Als een duif hangt hij net onder het baldakijn. De ramen, harten en deuren zijn uit angst gesloten; maar de geest brengt nieuw vuur, inspiratie, actie, beweging, dynamiek.
Met Pinksteren gaat het over ‘God in ons’. Dan gaat het over onze eigen opstanding, ons opstaan ten leven. Het midden mag leeg blijven; een verbeelding van God hoeft niet meer. We doen het met zijn scheppingskracht, zijn geestkracht, eem allesbezielend vuur.
De Protestantse Kerk Nederland heeft in 2004 een prachtig logo gekozen. Het lijkt afgeleid te zijn van dat prachtige glas-in-lood-raam in de Sint Pieter te Rome, met een verbeelding van de duif, van de heilige Geest. Of vergis ik mij daarin?
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten