Het gewone leven

-

Wat is er zo bijzonder aan de Velleper Donderdagen? En wat is het eigenlijk? het is een braderie in Velp bij Arnhem, op de laatste twee donderdagen van juli en de eerste twee van augustus. Van 's morgens 10 tot 's avonds 21 uur kun je er je hart ophalen aan wat een braderie zoal te bieden heeft. Het is ook groots opgezet, met 300 kramen en veel vertier.
Het is de zomerhappening van heel veel gewone mensen, zoals die leven in Velp-Zuid en in de regio (Arnhem, Achterhoek, Liemers, Graafschap). Talloze mensen ontmoeten elkaar; sommigen komen van ver speciaal naar Velp om dit mee te maken. Vandaag sprak ik een dame die ervan had gehoord en in geen 50 jaar in haar geboortedorp terug was geweest.
Zes jaar geleden besloten we als oecumenische kerken om present te zijn op deze braderie. Voor de rk kerk in de Emmastraat hebben we een kraam, met manden met kaarsjes. Twee mensen delen die uit op straat: "Mag ik u een kaarsje aanbieden?" "O, waarvoor is dat?" "Om aan iemand te denken; u kunt hem hier in de kerk aansteken, of thuis". Op zo'n dag als vandaag gaan meer dan 1000 mensen de kerk binnen. Daar draait zachte muziek, of iemand bespeelt het orgel. Bij de vele standaards met kaarsjes staan twee mensen om de kaarsjes in de gaten te houden en op tijd te doven; daarna worden de voorbedekaartjes eraf gehaald en gesorteerd, voor de komende zondag. De stompjes worden in een bak verzameld voor de recycling.
Al vroeg komt er een mevrouw binnen. "Kan ik hier een kaarsje branden?" "Natuurlijk mevrouw, ga uw gang". Ze gebaart me dat ik even mee moet lopen. Ze steekt het kaarsje aan bij de Maria-ikoon en zegt: "Hei Marieke, zorg oe d'r asteblief veur daddeze vanmiddag veilig tuuskomme!" En daarna tegen mij: "Joa, 't bint eigenluk rotjongens, maar ik hou van ze". En ze stiefelt weer naar buiten.
Tussen de middag komt een moeder met 3 dochters en oma naar binnen. Op de achterste bank geeft ze de jongste de fles. De hele bedrijvigheid gaat ondertussen door. Mensen lopen in en uit en branden honderden kaarsjes.
Veel bezoekers van de Velleper Donderdagen zijn er inmiddels mee bekend, en stappen spontaan op de kerk af en vragen om een kaarsje. "Da's de enige keer in 't jaar dat ik in de kerk kom!" vertrouwde iemand me toe. Nou, dan betekent het toch iets? Dat de kerk toch even deel uitmaakt van het gewone leven....
-