Bizar verhaal - onmogelijk!

Voor komende zondag staat het volgende bijbelgedeelte op het rooster (plus nog enkele verzen meer). Het is dermate bizar, dat ik ook nog niet weet wat hier wordt gezegd of verteld. Lees dit stukje maar eens: Lucas 24,35-43. Het speelt zich af vlak na Pasen.

De twee leerlingen vertelden wat er onderweg gebeurd was en hoe hij zich aan hen kenbaar had gemaakt door het breken van het brood. Terwijl ze nog aan het vertellen waren, kwam Jezus zelf in hun midden staan en zei: ‘Vrede zij met jullie.’ Verbijsterd en door angst overmand, meenden ze een geestverschijning te zien. Maar hij zei tegen hen: ‘Waarom zijn jullie zo ontzet en waarom zijn jullie ten prooi aan twijfel? Kijk naar mijn handen en voeten, ik ben het zelf! Raak me aan en kijk goed, want een geest heeft geen vlees en beenderen zoals jullie zien dat ik heb.’ Daarna toonde hij hun zijn handen en zijn voeten. Omdat ze het van vreugde nog niet konden geloven en stomverbaasd waren, vroeg hij hun: ‘Hebben jullie hier iets te eten?’ Ze gaven hem een stuk geroosterde vis. Hij nam het aan en at het voor hun ogen op.

Dit is bv. een bizar, weerzinwekkend schilderij van Caravaggio (rond 1600). Ook zo'n 'onmogelijk' gebeuren. Je zou er niet bij willen zijn.

Het is een steeds terugkerend element in de opstandingsverhalen: het bewijs willen zien dat hij geen geestverschijning is, maar lijfelijk en echt. Denk ook aan het verhaal van de 'ongelovige' Thomas, Johannes 20,24-28.

Het bijzondere is niet of hij een geestverschijning is of niet. Nee: z'n leerlingen willen één ding weten: is de opgestane ook de gekruisigde? Met andere woorden: heeft hij onze pijn, ons lijden en onze dood echt gedeeld, of is het bedrog? Dáár gaat het hen om. Geloven in 'Immanuël' (God-met-ons) snijdt alleen maar hout als hij dóór alles heen, zelfs door lijden, pijn en dood heen, bij de mensen is gebleven. Daarom checken ze de wonden. Niet uit nieuwsgierigheid of sensatiezucht, maar of de geproclameerde solidariteit van God met mensen in nood ècht is. Niet zien, en tòch geloven - het is een manier van in de wereld staan; het is: je toevertrouwen aan, het is: jezelf en al je zekerheid uit handen geven.