De inleiding over het vasten heb ik naar het slot verplaatst
Hieronder mijn bevindingen
Pasen, 8 april 2012
De paaskaars werd door een jongen binnengedragen en aangestoken. Daarmee begon de dienst. Er waren best veel kinderen; enkelen ervan speelden solo op blokfluit, gitaar of dwarsfluit. Net voor de dienst hoorde ik wie als eerste etc. op zou treden. De organist uit Zwitserland wist ook dat hij op van alles wel/niet voorbereid moest zijn, heerlijk! Albertjan speelde mooi gitaar, trouwens; zit twee jaar op les, en doet het goed. Hij kreeg ook applaus. Tijdens en na de dienst bleken allerlei mensen nog iets te zeggen te hebben; OK, dan gebeurt dat ook. Ik deed een gesprekje met de kinderen over een begrafenis, en over Pasen. Af en toe speelden ze mee met muziekinstrumentjes, vooral schud- en slagwerk. Tijdens het eerste lied stak iemand een vinger op om me eraan te herinneren, dat de kleintjes de tamboerijnen nog moesten pakken, en de samba-ballen. Ik stap dan naar de organist, die naast me zit aan een prachtig kabinetorgel, en zeg hem even te stoppen. Als iedereen weer klaar is en de kinderen hun rammelaars hebben, rijdt de trein weer verder.
Tijdens de collecte kwamen ze terug (er was kindernevendienst). Ze raapten hun muziekinstrumentjes weer op, en deden volop mee. Na de zegen kwam er nog een vrouw naar voren, die een dienblad met lunchpakketten omhoog hield: voor hen die niet bij het ontbijt konden zijn, en voor de zieken (met fruit). Ik mocht ook een pakketje voor Ida meenemen, die met longontsteking te bed ligt en daar de Goede Vrijdag-dienst gedaan zou hebben. Velen informeerden naar haar welzijn - mooi!
's Avonds hebben we naar foto's van Roemenië gekeken en naar powerpointvoorstellingen, die Ida en ik ooit maakten over de Hongaren daar - en over ons werk. gewoon heerlijk zitten genieten. wat er op m'n pc/laptop draait, kan ik direct (via het netwerk) op de tv projecteren en aansturen, dus dat was wel handig. We hebben vandaag ook een fles wijn leeggedronken, kaasjes aangesneden, kortom: feest gevierd! ik heb ook echt een heel feestelijk gevoel. Voor vandaag is het wel weer genoeg. morgen met de gasten naar Kröller-Müller; daarna een uitvaartgesprek, want de dame die ik zaterdag nog zocht, blijkt vandaag overleden te zijn. Zij ruste in vrede....
Stille Zaterdag 7 april
Vanmorgen vroeg eerst de boodschappen gedaan. We krijgen twee Hongaarse theologiestudentes uit Kampen te eten; ééntje logeert ook bij ons. Ze komen om 11:26 aan. Snel rijd ik nog naar het ziekenhuis, een oude dame bezoeken. Ze is daar ontslagen, melden ze bij de balie. Maar waarheen??? Geen idee. Ze is zeker naar een verpleeghuis; dat kan niet anders. Maar welk? Ik tuf naar het meest voor de hand liggende verpleeghuis, waar ik sowieso nog twee andere mensen wil bezoeken. De receptie weet van niks; ze is daar niet opgenomen. Dus bezoek ik de twee andere mensen. Met de een gaat het prima; de ander is toevallig aanspreekbaar, maar goed gaat het niet. Daarna snel ik naar een verpleeghuis in Velp; misschien is ze daar. Maar nee, ook daar niet. Misschien is een dochter dan in haar huis. Daar naartoe. Nee, alles zit op slot. Misschien weet de buuv iets? Nee, die weet ook niets. Ik kom niet verder; ik heb m'n best gedaan, en laat het nu verder los.
We bekijken van alles in de kerk, en zien dat het luik naar de St. Maartenskapel ook open is. Ik ben er ooit een keer geweest. Dan kom je eigenlijk in de 11e eeuwse stenen kerkruimte onder de Eusebius, en deels onder het plaveisel buiten. De voeten van de pilaren zijn er; de wetenschap dat daar al 1000 jaar geleden mensen Pasen vierden, vind ik indrukwekkend.
Om 16 uur zijn we weer in Velp; ik ga verder met de Paasvoorbereidingen. Aan het eind van de middag maak ik 80 boekjes in kleur voor Lathum, morgenochtend. Het binnenwerk kan in zwart/wit, dus staan er dan tegelijkertijd twee laserprinters te ratelen. Uitprinten, verzamelen, vouwen, nieten, weer vouwen, stapelen - heerlijk werk! Vooral als het resultaat zo mooi is! De meiden eten op het andere gastadres, dus ik heb de tijd voor de voorbereidingen. Ida is weer wat hersteld van de longontsteking en is in de kleren en in de keuken. Wij eten lekker zuurkool met worst; het klimaat is ernaar.
De avond gaat heen met het voorbereiden van de preek en de gebeden, en met het schrijven van dit weblog. Als Emese weer thuiskomt, bekijken we foto's van Roemenië van vroeger. Na 22 uur neem ik een eerste glaasje tot me - heerlijk! Nu niet overdrijven, natuurlijk; bescheiden blijven. Maar het is toch wel een bijzonder moment!
Goede Vrijdag 6 april
Vanmorgen om 9 uur de auto weer opgehaald bij de garage, en nog even instructie gekregen i.v.m. het handgas, zoals m'n vader de cruisecontrol van zijn Chevrolet rond 1960 noemde. Daarna om 10 uur een vergaderingetje in het inloophuis. We hebben nog geen naam uitgekozen; gaan we doen, op basis van de ingezonden suggesties. In de rk kerk is voor het inloophuis gecollecteerd - leuk! Nu nog even het rekeningnummer naar hen sturen. Mooi gebaar!
Om 11 uur een bezoek bij een oud stel; de vrouw wordt 90 en heeft veel te dragen en te lijden. Ze is héél inspirerend voor allen om haar heen; wat een wonder, toch! Soms denk je wel eens dat je als dominee veel moet geven aan mensen; maar in het pastorale werk ontvang je juist ook heel veel!
Vanaf half zeven komen de mensen binnen; ik heet ze welkom bij de ingang; daar krijgen ze ook zo'n mooi boekje. "Oh, wat ziet dat er mooi uit!" hoor ik ze zeggen - gelukkig! De uitgekozen muziek is prachtig; veel stukken uit triosonates van Telemann, en iets van Mozart. Ik lees Psalm 22 in de prachtige bewerking van Piet Thomas. De lezingen worden door twee vrouwen en door mij gedaan, in afwisseling. Tussendoor zingen we passende liederen, of wordt er gemusiceerd. De sfeer is prachtig. Na het sterven van Jezus blaas ik de paaskaars uit, gevolgd door muziek. Daarna kunnen mensen (na weer een lied) vanwege hun verdriet, pijn, gemis, herinnering, onzegbare dingen, etc. voor in de kerk een lichtje aan komen steken. Daarvan wordt volop gebruik gemaakt. De sfeer is geweldig; ingetogen, niet somber, eerder van een verheven schoonheid. ondertussen klinkt de muziek van Mozart. We sluiten af met gebeden, Onze Vader, slotlied en zegen.
Als ik de lectoren bedank voor hun uitstekende inbreng, zeggen ze: maar dat komt ook door jouw uitstraling en de sfeer die jij oproept en neerzet! Nou - als dat geen compliment is! Ik ben er heel blij mee en dankbaar voor. En zij hebben in ieder geval klasse gelezen. Ook bij de uitgang krijg ik veel bedankjes voor de prachtige dienst. Er waren zo'n 85 mensen: de Oude Jan was heel goed gevuld.
Witte Donderdag 5 april
Vanmorgen eerst de auto naar de garage gebracht: winterbanden eraf, zomerbanden erop. Of komt er nu weer een stuk winter? Wat is het koud! Bij een school in de buurt onze dochter en kleindochter opgewacht; die gingen erheen voor een paasontbijt. De kleine Diego was ook mee; wat een grappig menneke toch! Daarna werd ik door haar naar huis gebracht, althans: naar Velp. Ik moest eerst langs het inloophuis, waar een delegatie van woningbouwvereniging Vivare op bezoek kwam; even kijken, luisteren en een bakkie doen.
Even na tienen was ik weer thuis. Toen was de klokkenman al bezig onze gerepareerde klok weer te installeren. Vervolgens met hem koffie gedronken en bijgepraat. Daarna de mail bijgewerkt en telefonisch afspraken gemaakt. En rond deze drukke feestdagen is er zó veel te regelen en te bespreken! Dat wil je niet geloven!
Om 17 uur was ik in de kerk, om te helpen de soep-met-brood-maaltijd voor te bereiden. Die houden we elk jaar op Witte Donderdag, met de jeugd samen. Er waren heerlijke soepen meegebracht! Naar verluidt waren de lekkerste een pindasoep, en een grove Italiaanse groentensoep. Daarna gingen we naar de Oude Jan, voor de Avondmaalsdienst. De jeugd had er een groot aandeel in; dan wordt het ook niet zo zwaar, terwijl het wel echt is.
Woensdag 4 april
Vanmorgen eerst druk met heel veel telefoontjes en mails, in verband met deze drukke dagen voor Pasen, vol diensten en vieringen. Daarna op bezoek bij iemand, die teveel leed ervaart en er eigenlijk eens uit zou moeten. Daarna weer verder met de overdenking voor de Paasmiddag met de ouderen.
Dinsdag 3 april
Vanavond mocht ik de boeteviering doen in onze 900 jaar oude dorpskerk, de Oude Jan. Afgelopen jaren deed dat steeds een van de rk pastores, maar die willen/kunnen/mogen niet meer.... of ze zijn er gewoon niet meer. Die 1 april-grap van het opheffen van de katholieke kerk is wel de grap van een boer die kiespijn heeft: je hoeft er weinig voor te doen, of de catholica verdwijnt gewoon uit beeld.
We begonnen met 'Een mens te zijn op aarde' (Gezang 172); je gaat je weg naar de menswording toe. In deze dagen staan we stil bij de weg die Jezus is gegaan; hij heeft het volgehouden en uitgehouden, tot het einde. Hij heeft niet naar machtsmiddelen gegrepen om zichzelf te handhaven of te doen gelden, maar is trouw gebleven aan zijn roeping: waarachtig mens te zijn in deze wereld. Daarin schieten we zelf wel eens tekort; of we maken fouten, of staan zelfs schuldig tegenover een medemens. Dat hebben we in stilte overdacht.
Vervolgens zongen we 'vrede voor jou, hierheen gekomen, zoekend met ons om mens te zijn'. Daarna konden mensen voorin het kerkje lichtjes komen aansteken vanwege zaken die ze voor de Eeuwige neer willen leggen, als een last die van je schouders valt. Je eigen tekortschieten, en zo meer. Iets verderop stond ik; ze konden bij mij langskomen. Dan legde ik hen een hand op de schouder en sprak dan: "De Eeuwige maakt een nieuw begin met jou".
Tot slot zongen we "De Heer heeft mij gezien en onverwacht ben ik opnieuw geboren en getogen" (Gezang 487). Daarna de wegzending: 'Als wijzelf zo door de Eeuwige in de ruimte gezet zijn, laten we dat dan ook aan anderen zo gunnen', plus daarna de zegen. Het was een heel zinvolle, mooie, ingetogen viering, vol bemoediging.
Verder heb ik vandaag aan allerlei vieringen en diensten en overdenkingen en zo gewerkt: morgen een paasmiddag met de ouderen, 's avonds een avond met Hans Bouma. Vrijdagavond de kruismeditatie, met medewerking van enkele musici van Het Gelders Orkest. En zondagmorgen de Paasviering in Lathum. Boekjes maken, gebeden, overdenkingen, preken... Ida heeft wegens longontsteking alles voor de komende dagen af moeten zeggen. Dat lucht ook wel op, zei ze.
Maandag 2 april
Eerst met Ida naar de dokter geweest; mijn bloedwaarden waren bekeken. Alles helemaal OK! En zij heeft, zoals we al dachten, een beginnende longontsteking. Dus: bed houden, en een 'kuurtje', zoals dat heet.
Begin van de middag de auto volgeladen met gereedschap, en naar mijn moeder vertrokken (bijna 89). Zo'n 80 minuten rijden. Heerlijk, goeie muziek aan, en genieten. Na aankomst eerst de inrichting wat aangepast naar haar wens; tv verplaatst, en drie aan elkaar geschakelde stekkerdozen uit de knoop gehaald en de snoeren ontward. Alles gereduceerd en overzichtelijk gemaakt. Daarna met een pneumatische hamerboor enkele gaatjes geboord. Het is de hardbetonnen buitenmuur en de dragende binnenmuur. Daar kom je met geen klopboor in, alleen met zo'n beulsmachine - en die heb ik, gelukkig!
Gezellig nog bij ma gegeten. Ik heb de aardappels geschild; zij had gehaktballetjes gebraden en maakte rode kool klaar: even heerlijk als altijd. Alleen het toetje was niks: iets uit een pakje, met rum en rozijnen; geen smaak, of een vieze bittere zoetstof-bijsmaak, of zo. Maar een kop koffie maakte alles weer goed. Om half acht op haar appartement geluisterd naar de vesperdienst uit de dorpskerk. Afgewassen, weer koffie gedronken, en de auto vervolgens weer volgeladen en om 20:45 vertrokken naar Velp. Ik was dus om 22 uur weer thuis. Wilde toen nog bezig met van alles voor deze week - maar dat lukte niet meer. Al met al een heerlijke, ontspannen dag gehad.
Zondag 1 april - palmzondag
Bij het opstaan blijkt Ida behoorlijke koorts te hebben. Die blijft dus in bed, vandaag. Zelf heb ik een drukke dag, met 's morgens en 's avonds een kerkdienst. In de morgendienst gaat het natuurlijk over Jezus' intocht in Jeruzalem. Maar, zoals de cartoon van zaterdag al laat zien, het is een heel dubbel gebeuren: eerst word je omhelsd, daarna laten ze je vallen. Er zijn veel jonge gezinnen in de kerk, met kinderen en tieners. Daarom doe ik het begin van de dienst heel anders. Dat ging zo:
Met een paar mensen uit Velp zijn we hier samengekomen. Niet zo veel. 180 misschien; en in de andere kerken zitten er ook nog wat, op dit moment. Veel mensen zijn teleurgesteld in God, of zijn boos op hem geworden, als ’t ie niet doet wat je hoopt, denkt, verwacht of graag wilt. Tja, dan laat je ‘m vallen. Veel mensen, die God vroeger omhelsden, laten hem nu vallen. Vandaag is dat het thema: omhelzen – en: laten vallen.
God liep over de ruimte; alle zonnestelsels en sterrennevels waren als een akker onder zijn voeten. Toen vond hij een schat, in die akker verborgen. En in zijn vreugde verkocht hij àlles wat hij had zijn almacht en zijn alziend oog, zijn hemel en zijn hel en kòcht hij die schat: deze aarde, met mènsen erop. Zo heeft hij ons omhelsd.
Onze hulp is in de naam van de Heer,
die hemel en aarde gemaakt heeft,
die trouw is voor altijd
en ons niet laat vallen.
Hij groet u, niet hoog te paard,
maar als een man op een ezel,
die lasten wegdraagt.
Hij komt hier binnen rijden
niet als een machtige,
maar als een die dient.
Hij is op weg
niet naar een glanzende carrière,
maar naar een plek
waar hij alles los zal moeten laten.
Hem groeten en eren wij,
hem roepen wij te hulp als wij zeggen:
Hosanna in den hoge,
kom toch, en red ons! Amen.
Kern van de preek is dat op Goede Vrijdag ons oude godsbeeld wordt gekruisigd; het beeld van een God die ingrijpt in het wereldgebeuren gaat eraan, er blijft niets van over. Op Pasen wordt een nieuwe mens zichtbaar, eersteling van de nieuwe schepping. De eerste van mensen die kracht uitstralen, liefde geven, recht doen. In hem zien we en ervaren we, dat God ons nabij is.
's Middags werk ik aan de dienst van 's avonds. En ondertussen verzorg ik Ida met thee en zo. De avonddienst gaat over een gedicht van Huub Oosterhuis:
Liefdeslied
Jezus, bonkige ezel,
uw poten ploegen het zand,
uw schonken zijn vet en vlezig,
ik rijd op u naar mijn land.
Ik was verdwaald in de bergen,
gij voert me naar huis terug,
ik maak mijn bed op uw rug,
ik heb genoeg van zwerven.
Gij redde mij het leven
toen ik gestorven was -
mijn hart is hooi en gras
meer kan ik u niet geven.
Huub Oosterhuis
Gebeden en Psalmen p. 60
Het is een liedje van vertrouwen, van thuiskomen, van uit mogen rusten; je moet niks; als is je hart hooi en gras, voor hem is het leeftocht. Het is stil, in deze 900 jaar oude dorpskerk...
Zaterdag 31 maart
's Middags is de vergadering - gelukkig niet bij ons thuis. Ze zijn met 16. Ik hoor er niet bij, want ben geen familie; ik ben aangetrouwd. Om 16 uur is iedereen welkom in het zaaltje en maken we familiefoto's, met Ida's vader van 95 in het midden, natuurlijk. En dan nog een foto zus, en een foto zo, en dan nog weer anders, met, en zonder, en extra...
Om half zeven begeven we ons naar de Chinees, waar we een voortreffelijke Indische en Chinese rijsttafel genieten. Ik drink er heerlijk Chinees bier bij: Tsang-tao, geloof ik. Later op de avond leg ik de laatste hand aan de dienst voor zondagmorgen.
Vrijdag 30 maart
De morgen gaat heen met de crematie van de mevrouw, die ik vorige week (op haar sterfbed) mocht dopen. Het was een mooi afscheid; ontroerend ook. Mensen waren aangedaan door haar levensverhaal en haar laatste wens: gedoopt te worden.
Tussen de middag bereid ik me voor op de vergadering van het Arnhem Student Point. Sinds een jaar ben ik bestuursvoorzitter. We hebben wat moeite een nieuwe penningmeester te vinden. En verder hebben we het druk met het 25-jarig bestaan, dat we op 18 april gaan vieren. Het bestuur is een club enthousiaste mensen met een flink netwerk. Velen zitten er al jaren in; als nieuwkomer voel ik me daarom soms als een kat in een vreemd pakhuis. Maar daar sla ik me wel doorheen. We hebben bovendien een prima studentenpastor, Didi de Mildt. Ze wordt momenteel bijgestaan door een uitstekende stagiaire, Martha Huizinga, die via de Christelijke Hogeschool Ede bij ons verzeild is geraakt. Een mooi team!
Onze dochter uit Roemenië is inmiddels gearriveerd. Morgen is er een familievergadering in Velp, van Ida's kant. Haar ouders hebben ooit een stichting opgezet voor steun aan kinderen uit de familie die gaan studeren. We kunnen rustig even bijpraten, want haar man past dit weekend op hun zoontje; voor het eerst heeft ze helemaal de handen vrij. Wat dat voor de vader betekent, kun je op dit fotootje zien van de kleine Dolf: die heeft het helemaal voor mekaar!
Donderdag 29 maart
Vanmorgen na het telefonisch spreekuur naar het ziekenhuis gegaan om een oude dame te bezoeken, van wie de krachten snel afnemen. Ze is heel lief en dankbaar voor al het goede dat ze ondervindt, elke dag weer. Een zeer positieve vrouw, die dat ook helemaal uitstraalt - heerlijk!
In de lift kwam ik een oude bekende van de Arnhemse Hoogkamp tegen. Ze ontwierp ooit de galajurk, die ik daarna uit donkergroen fluweel voor onze oudste dochter naaide. Wat komt er dan ineens weer veel aan herinneringen boven!
Als ik weer op adem ben gekomen, steek via wat steegjes door naar de Nieuwmarkt, ook zo'n heerlijk plein, met het oude waaggebouw. Schuin aan de overkant ga ik vanaf de Geldersekade de Nieuwe Jonkerstraat in. Daar is het Marionettentheater, waar de presentatie zal zijn van 'Zinzoekers op het web' - een boek over internet en de verandering van geloofsbeleving. Ik ken een aantal schrijvers van de artikelen en de materie interesseert me enorm, vandaar. ik bel daar om 15 uur aan, maar de tent is nog dicht. Om half vier gaan ze open. Het begint pas om 16 uur.
Ik loop terug en word aangesproken door een vrouw die mij in haar huis nodigt. Dat doe ik uiteraard; het blijkt dat ze een van de redacteurs is (Connie Menting) en bijna naast het Marionettentheater woont. daar zit de redactie bijeen met twee mensen van de IKON: Peter Dekker (van de nieuwe media), en Mirjam Nieboer, van marketing en communicatie. Verder is daar de uitgever, Albert Ronhaar (van Skandalon), en Albert Benschop, internetsocioloog aan de UvA. Ik maak kennis, we drinken een kop koffie, en na een kwartiertje is het tijd de boeken daarheen te slepen. In de zaal zetten we alles klaar en de eerste mensen komen binnen.Albert Benschop introduceert het boek; hij spreekt over het internet als het hiernaastmaals; de virtuele wereld, die veel ontmoetingen mogelijk maakt en ook tot stand brengt en die tot veranderingen leidt, ook in kerk en geloof. Daarna mag Frank Bosman zijn verhaal houden over cultuur en geloof. Cultuur is niet neutraal; het is wat je er zelf al dan niet van maakt. Beleving van een bepaalde cultuur wordt gekleurd door de plek/positie die je inneemt. Je kunt internet als vijand zien en als bedreiging, maar ook als bondgenoot en vriend. Zijn verhaal kun je hier nog een keer bekijken:
Na de overhandiging is er nog een ontmoeting met een borrel en hapjes; hier breek ik het vasten, en geniet. Leuke ontmoeting ook met Mirjam Nieboer van de IKON, met wie ik onlangs correspondeerde over de regionale omroep. Ook nog een poosje gesproken met Johannes vd Akker, die in Zuid-Oost werkzaam is in een soort kerkelijk opbouwwerk. Ik vertel hem dat Ida daarmee begonnen is in 1975, naast ds. Jaap van Slageren. Als iedereen vertrekt, ga ik ook maar. Ik ben om 20 uur weer in Velp en kan nog even praten met onze gast, die om 20:30 uur met de trein naar Arnhem en München vertrekt.
De avond besteed ik aan het voorbereiden van de crematie, voor morgenochtend. Dat ervaar ik altijd als een prachtig en zinvol gedeelte van mijn ambt.
Woensdag 28 maart
Vandaag een wat vreemde dag. Vanmorgen om 9:15 uur arriveerde een achterneef uit Zuid-Duitsland; was met de nachttrein uit München gekomen. Gaat met ons vanmiddag naar de crematie van een tante van Ida. Ze werd bijna 99 jaar en was altijd zeer positief en opgewekt. Zag altijd de zonnige kant. Wat er ook gebeuren mocht - ze zei: de zon blijft. Sterk hoor!
Tussen de middag even soep gegeten. Ida was om 12 uur al de deur uit, om naar het sterfhuis te gaan en vandaar uit alles te begeleiden. De uitvaart wordt verzorgd door Ave Verum uit Rozendaal: twee geweldige vrouwen die antennes voor mensen hebben. Ik vertrok om 13:30 uur met achterneef naar Arnhem, om m'n schoonvader op te halen. Zijn zus is het die overleed. Zelf is hij 95 jaar.
We hadden in Dieren nog wat tijd over en genoten van een kop koffie en van het prachtige weer; veel mensen bleven gewoon buiten hangen tot het tijd was. De familie verzorgde zelf de hele plechtigheid, ondersteund met wat muziek. Indrukwekkend vond ik de bijdrage van kleindochter (29) Wendela uit Rotterdam. Heel persoonlijk, heel dichtbij, vol liefde en respect - echt helemaal gaaf! Er was extra tijd aangevraagd, omdat veel mensen een bijdrage hadden. De kwaliteit was top.
Tegen zessen waren we pas weer in Velp; we reden langs de chinees Blue Lotus en haalden daar avondeten: het menu van de maand - uitstekend. Daarna kwam Ida's zus Anneke nog hier, die vandaag 65 werd. Ze was dus ook de hele dag tussen familie, in het crematorium. vanavond hebben ze bijgepraat, en ik heb aan de mail gewerkt, aan zininderegio en aan dit weblog. Zo kan het wel weer.
Dinsdag 27 maart
Vanmorgen eerst Ida op gang geholpen voor haar middagprogramma over vrouwen onder het kruis. Ze draait Stabat Mater van Pergolesi. Het lied 'Stabat mater' werd rond 1250 geschreven. Willem Wilmink heeft een prachtige vertaling bezorgd. Die heb ik uitgeprint in kolommen naast het Latijn. Ook een mooie foto afgedrukt van een middeleeuws schilderij van de vrouwen aan de voet van het kruis.
Van 11-12 overleg gehad met een werkgroepje van de Raad van Kerken, ter voorbereiding van de Velleper Donderdagen. Het gaat om een oecumenische activiteit op de Velpse braderie, die 4 donderdagen achter elkaar wordt gehouden. Er doen 40 vrijwilligers uit de kerken mee; die vinden we probleemloos. Voor de rk kerk aan de Emmastraat delen we dan kaarsjes uit; mensen kunnen die binnen gaan branden. Er zit een kaartje aan met 'Ik steek een lichtje aan voor....' Op zo'n donderdag komen dan meer dan duizend mensen binnen. Er liggen gedichten klaar om mee te nemen; er is achtergrondmuziek of orgelspel; er is rust, stilte, aandacht. Mooi! Op de terugweg naar huis (te voet) kwam ik allerlei bekenden tegen in het dorp. Toch leuk om hier echt te wonen.
Tijdens de lunch krijg ik een telefoontje dat de pas gedoopte dame is overleden; ik spreek af vanavond langs te komen bij haar zoon en zijn gezin.
Na de lunch bezig met de voorbereiding van de middag: bezoek aan de Raad van Kerken Arnhem in verband met onze interessante website ZinindeRegio. De site is inmiddels goed gevuld, en dat moet zo blijven en nog uitgebreid worden met kerken en culturele instellingen in de hele regio. Gelukkig zijn er veel mensen naar de vergadering gekomen; we zitten met 20 personen rond de tafel. Ik heb folders gemaakt en visitekaartjes, zodat iedereen de info ter beschikking heeft. Bert Louwerse vertelt over de historie van de Raad van Kerken Velp-Rozendaal; ik laat de website zien en licht een en ander toe. Er is veel enthousiasme en waardering.
We hebben dit georganiseerd om een dubbele reden: de kerken hebben in hun bestand veel adressen van mensen van 18-23 jaar, maar kunnen studenten weinig of niets bieden. Het ASP biedt studenten heel veel, maar heeft geen adressen. Daarom hebben we dit kerkendiner georganiseerd; de uitnodiging van het ASP is door de kerken bij die jonge mensen bezorgd. Studenten krijgen het woord, en mensen van de kerken mogen 3 minuten iets vertellen. Natuurlijk eten we macaroni, heerlijk verfijnd met vruchten, noten, paprika, blauwe kaas, en meer van dat spul. En vooraf is er een voortreffelijke tomatensoep. Maar om kwart voor acht moet ik weer op de fiets naar Velp.
Maandag 26 maart
De morgen begint, na een ontbijt met Biogarde en muesli, met het bijwerken van het laatste stukje kopij (een correctie). Na half tien spoed ik mij naar het redactielokaal, om te assisteren bij de kerkbladredactie. Het Paasnummer komt eraan, dus moeten we goed weten wat we doen. Een complicatie is dat er èn een gekleurde buitenkant is besteld, èn een hoofdartikel met kleurenfoto is afgeleverd. We besluiten dat de kleurenplaat op de achterkant komt, en in zwart-wit (met verwijzing) bij het hoofdartikel. Verder zijn er allerlei paasgedichten en afbeeldingen ingeleverd. Daarna ga ik bij een ouder echtpaar op bezoek, dat met allerlei zorgen te kampen heeft.
Van 15-16 uur even bezig met kleinzoon van 12 jaar: opgehaald uit school en thuisgebracht en daar even gezeten. Daarna de spullen klaargelegd voor het avondeten: aardappels, pak zuurkool en een tartaartje erbij. Vorstelijk, ik verheug me erop. Ida ging eerst vergaderen in Zwolle, daarna naar Ede en Wageningen i.v.m. het voorbereiden van de uitvaart van een overleden tante (bijna 99 jaar werd ze!). Ze belt dat ze het avondeten niet haalt; ze gaan daar op de stuwwal wat soep eten, en later op de avond hapt ze nog wel wat zuurkool weg.
Om half acht ga ik naar het Rondeel, voor mijn laatste contactbijeenkomst, over het thema 'liefde'. Waarom vind ik dat nou toch een oubollig thema, eigenlijk? Is het teveel afgekloven? Ik denk het. Jammer, eigenlijk! In plaats van de opgegeven vier deelnemers komen er gelukkig elf. We moeten nog koffie bijzetten. Er zitten leuke vrijdenkers in de groep, die op tafel gooien wat er in hen omgaat. En het met elkaar praten aan de hand van kaartjes met stellingen blijkt steeds prima te werken. De meesten vinden de locatie ook prima, anderen prefereren een huiskamer. Dus moeten we het gemengd gaan aanbieden. Maar ja, daar heb ik in oktober geen zeggenschap meer over...
Omstreeks kwart over tien ben ik weer thuis, en hoor Ida's verhalen over haar drukke dag. In Zwolle had ze vergadering met de prof. I. Juhász Stichting. Die steunt theologiestudenten in Cluj, Roemenië, waar wijzelf ook van 1972-74 studeerden en nog graag komen. Als Ida na die pittige werkdag in slaap valt naast mij op de bank, pruts ik nog even i.v.m. de nieuwe tv: die kan ik nu ook met m'n mobieltje aansturen - alles via het netwerk. Toys for the boys!
Zondag 25 maart
Vanmorgen thuis geweest met de kleinkinderen; die hebben tot 8:30 uur geslapen, gelukkig. Daarna opstaan en aankleden, broodjes in de oven, en nog veel meer. De kleine Diego houdt echt van worst en kaas. Als je even niet kijkt, verdwijnt er zo een hele plak naar binnen. Hij is ruim anderhalf. Om half elf kwam hun jarige moeder, en die bleef nog een uurtje - heel gezellig.
Daarna ben ik kopij gaan schrijven voor het paasnummer van het kerkblad. Dat moet morgenochtend ingeleverd zijn. Het valt me op hoe ontzettend veel gespreksgroepen en kringen ik eigenlijk leid; maar ik doe het ook graag en met liefde.
Vanmiddag zijn we via de Stationsstraat, Tramstraat en de Ruyterlaan naar de Beukenweg gelopen, om een bos bloemen te brengen naar de vriendin van een van onze dochters. Onderweg zie je in Velp dan zo ontzettend veel oude gebouwen, schuren en muren - heerlijk. Vaak is er achter een klein of groot huis nog weer iets anders gebouwd, dat je alleen maar lopend ontdekt.
Daarna nog even wat viooltjes weggebracht en spullen opgehaald bij schoonzus Anneke, en daarna heeft Ida me afgezet bij m'n smartlappenkoor. Iedereen had de kolder in de kop; wat hadden we een pret! Aan het slot was er nog een verloting ten bate van de clubkas. Ik won een theedoek en handdoek, en een aardewerken soeppot met een Kaaps viooltje erin. In de pauze van het koor en na afloop drink ik altijd een glas rode wijn. Bier of fris zou me te koud zijn, voor m'n keel. Heerlijk, even zo'n shot.
Zaterdag 24 maart
Vandaag een vrije dag. 's Morgens verder met de installatie van digitale tv. Ik kan nu de computer tevoorschijn toveren op het tv-scherm, via ons netwerk. Handig voor foto's, filmpjes, etc. 's Middags genieten van het mooie weer: lekker binnen gebleven, en schaatsen gekeken. Voor de dopeling een nieuwe doopkaart gemaakt, want de datum klopte niet. En ik kan niet goed tegen foutjes in iets officiëels. Verder de uitnodigingen verstuurd voor het ASP-jubileum op 18 april op de HAN.
We rommelen nog gezellig wat met de kleintjes. Om 21:30 uur liggen ze erin. Dan heeft Ida gelegenheid om te vertellen over Delft: over de ontmoeting met bekenden, over het dagprogramma, de theologie, milieuvragen. En over hoe het gaat met bekenden - en het is niet vanzelfsprekend dat het met iedereen goed gaat, blijkt maar weer.
Daarna zetten we alle klokken een uur vooruit, en hopen op een goede nacht. Maar die wordt wel flink onderbroken door onze kleinzoon die van 2-3 uur aan het spoken gaat. Als je je geduld bewaart en dus je rust, en lief en aardig blijft, dan komt het allemaal toch goed....
Vrijdag 23 maart
Altijd weer een berg email weg te werken.... Daarna gebeld met het ziekenhuis of de mevrouw, die ik maandagavond doopte, daar nog was. Ja hoor, en het kamernummer klopte nog. Dus ik naar het ziekenhuis - kom ik bij een leeg bed! Een gesprekje met enkele verpleegkundigen maakt mij duidelijk dat ze naar een verpleeghuis is. Ze hebben allemaal van de doop gehoord en vinden het heel bijzonder. Daarna zet ik mijn tocht voort.
In het verpleeghuis kan ik drie dames bezoeken. De afdelingen en gangen hebben daar namen en kleuren. De receptioniste beklaagt zich erover, dat het zo krankzinnig moeilijk aan bezoekers is uit te leggen. Je hebt geen houvast aan die informatie. Ik loop dus ook behoorlijk te zoeken en de weg te vragen; ik laat het papiertje met de kamergegevens zien, en ik arriveer.
Na de lunch ga ik naar OfficeCentre, een flinke voorraad toner etc. inslaan voor de rest van het jaar. Het is wel veel geld, maar zo kan ik een hele poos vooruit. Het laatste deel van de middag monteer ik de nieuwe tv op de muur. Dat kost ook weer een uur; maar nu kun je 'm alle kanten op draaien en parkeren - best handig. En je hebt geen tv-meubel nodig, behalve iets kleins voor de audio en de tuner. Ondertussen kijken naar het schaatsen in Heerenveen, terwijl je - als het geen vastentijd was - met een biertje in de zon zou moeten zitten; beetje bizar.
Als avondeten heb ik voor ons tweetjes een blik bruine bonen opengetrokken, postelein gekookt, en prei, uien en knoflook gesmoord. Wat peper, zout en kerrie erover en wat ketjap - en dan maar smullen... Een eenvoudig doch smakelijk en gezond maal.
Vanavond voor Arnhem Student Point de uitnodigingen voor de sprekers klaargemaakt, want op 18 april vieren we het 25-jarig bestaan, in de aula van de HAN (Hogeschool Arnhem-Nijmegen). En de tv aangesloten op internet, wat weer nieuwe mogelijkheden geeft. Zo blijf je dus bezig....
Donderdag 22 maart
Allereerst vond ik een prachtig artikel over vasten, van de hand van ds. Henk Vreekamp. Dat kun je hier aanklikken. Hij vertelt over eigen ervaringen en over vasten in andere tradities.
Ook was ik bij de tandarts; hij sloopte onlangs een brug, en moest nu verder: wortelkanaalbehandeling; nu maar wel met verdoving. Daarna heeft hij een begroting opgesteld; die heb ik naar de verzekeraar gestuurd; ik ben benieuwd.
De koffie was heerlijk; die heb ik buiten in de zon opgedronken. We hebben van omwonenden terrasstoelen gekregen voor achter het huis. Daar is een heerlijk plaatsje, afgezet met viooltjes, waar je mooi kunt zitten. Er is ook al een grote parasol aanwezig. Mannen waren bezig een buitenkraan aan te leggen, zodat we makkelijker de boel bij kunnen houden. Eigenlijk is Velp-Zuid, hoe verlopen soms ook, een prachtige buurt. Het Van Kol-plein vind ik een plaatje!
Vanmiddag een bezoek gebracht aan iemand in Oosterwolde; een tweede bezoek lukte niet. Toen heb ik even bij de creatieve middag gezeten, waarvan ik veel mensen ken. Heel gezellig stoffen mini-roosjes op Xenos-doosjes plakken, waar je bv. je gehoorapparaten in kunt bewaren. Daarna een bezoekje aan een (ex-?)priester en zijn vrouw gebracht. Je blijft toch priester, ook als je getrouwd bent? Je mag alleen je priesterlijke functie niet meer uitoefenen, maar bv. wel geestelijk verzorger in dienst van een ziekenhuis zijn, als ik het goed heb. Was heel gezellig! En het vasten hebben we even bij hen doorbroken; want als gasten kun je niet alles afwijzen, wat je wordt voorgezet. Kwam wel goed uit, eigenlijk.
Vanavond vergadering van de Taakgroep Eredienst gehad. In de gemeente zijn we aan het omschakelen naar een taakgroepenstructuur. We moesten dus nadenken over de invulling van onze taken en verantwoordelijkheden. Wat valt er wel binnen onze invloedssfeer, en wat niet? Ook hebben we uitgebreid gesproken over bijzondere diensten en vieringen, en ook een en ander ingepland. Ik was voor 22 uur thuis, en heb voor het eerst sinds maanden weer het journaal gezien. Ik moet zeggen: al die thema's worden wel erg uitgemolken. Niet zo boeiend, eigenlijk. Ik heb het liever in een kwartier samengeperst.
Woensdag 21 maart
Deze dag heerlijk thuis gewerkt aan de laptop, van alles gelezen, gebeld. Weinig over te vertellen.
Na afloop kregen we nog een rondleiding door de verbouwing van het hele complex van OG aan de Rozendaalseweg in Arnhem (bij de Jozefkerk). Zodoende was ik pas om 19 uur weer thuis. Lekker op de fiets!
's Avonds geen afspraken, dus thuis wat doen (vooral mailen) en de nieuwe tv uitproberen.
Dinsdag 20 maart
De ochtend ging heen met het voorbereiden van een leerhuisbijeenkomst over liturgie. De dienst van het Woord was aan de beurt. ik maak dan altijd een A5-boekje voor de deelnemers. Over vier weken is de laatste leerhuis-bijeenkomst (na Pasen niet meer). En na de zomer start ik het niet meer op - want per 1 oktober mag ik stoppen. Grappig idee.
We hadden het over de voors en tegens van leesroosters; flexibel blijven en er geen wet van maken - dat is het devies. Maar een rooster voorkomt wel hobbyisme van de dominee. Natuurlijk kwamen ook de beeldschermen in de kerk ter sprake. Als ondersteuning zijn ze belangrijk, en voor bijzondere info; maar wel graag de liederen ook op de psalmenborden aangeven.
Na de lunch (geroosterd bruinbrood met eigengemaakte tonijnsalade) sprong ik in de auto om even naar de tv-reparateur te gaan. We hebben al 10 weken geen tv meer. De technici kunnen het probleem niet oplossen, ook niet na overleg met collega's. Die is dus afgedankt. Dan is de restwaarde ook nul, zeg maar. Noodgedwongen een andere gehaald. Ik ga dan primair voor het onderste marktsegment. Maar toen ik het verschil zag tussen een beeldverversing van 50 mhz en een van 400 mhz, - toen wist ik het wel: de duurdere.
Ik was precies op tijd terug voor de leerhuisbijeenkomst. Die ging over de 'dienst van het Woord', het middelste gedeelte van een 'gewone' protestantse kerkdienst. Waarom wel of geen gebed om verlichting met de H. Geest? En waarom altijd een lezing uit het OT en een uit de Evangeliën? Is dat altijd zo geweest? Moet dat zo? Waarom nooit een lezing uit de Brieven, of uit Openbaring? En welke liederen zing je tussendoor, en wanneer wel of geen halleluja, of een acclamatie?
Daarna de tv uitgepakt en geïnstalleerd, want onze 'vijfde dochter' kwam meekoken en meeëten. Ze is al heel lang vriendin met onze tweeling van 31, en verloor al vroeg beide ouders. Op alle familiefeestjes en verjaardagen hoort ze erbij, en ze mag altijd langskomen. Het gaat goed met haar, stelden we vast. Met Ida heeft ze eerst een spitskoolsalade gemaakt - heerlijk! Eén van mijn lievelingsgerechten (rauwkost). Het hoofdgerecht was een hartige taart, met op de bodem wat gehakt en ontbijtspek; verder helemaal gevuld met prei, wortel, uien, knoflook, broccoli en bloemkool, vervolgens bestrooid met geraspte kaas en dan een ei/melk-mix erover, zodat het een stevig geheel wordt, en dan in de oven. Heerlijk, zo'n gerecht van basic ingrediënten! De helft bleef over; zij kreeg later een kwart mee naar huis.
Toen zij weer naar huis was, hebben we elk nog een poosje gewerkt; we gaan altijd door tot (minstens) middernacht - soms ook langer. En dan ga je weer graag naar bed!
Maandag 19 maart
Vanmorgen eerst de bijbelkring voorbereid, die ik om 11 uur in het H.A. Lorentzhuis heb, bij ons aan de overkant. Even de straat oversteken - en ik ben er; heerlijk. Daar vraag ik de precieze gegevens op van de te dopen mevrouw. Daar kom ik mijn heerlijke collega Barbara tegen; we kunnen prima samenwerken en waarderen elkaar enorm. Dan gaan de dingen rimpelloos. We hebben weer volle bak: we zitten met 15 mensen in het zaaltje. Ik vertel daar van de a.s. doop van de medebewoonster. Ze kennen haar, en vinden het een bijzonder verhaal.
Na de lunch ga ik naar het Rondeel bij de Grote Kerk; daar hebben we een contactmiddag (groothuisbezoek). Het thema is het jaarthema van de PKN: 'liefde'. Ik peil even of anderen het ook zo'n saai thema vinden. 'Hoop' vind ik als thema veel spannender. Na de voorstellingsronde duiken we erin met behulp van kaartjes, waar ik stellingen op heb geschreven rond dit thema. Dat werkt goed: iedereen komt aan bod en praat mee.
Om half vijf ben ik weer thuis, en zet alles klaar voor de doop, straks in het ziekenhuis. Het is nu wachten op een telefoontje van haar zoon, hoe laat hij er bij kan zijn. Ik draai een lekkere nasi, waar we van smullen. Om half zes krijg ik een telefoontje, dat hij om half zeven in het ziekenhuis kan zijn. Om kwart over zes haal ik m'n ouderling op, en om half zeven komen we binnen.
Vervolgens leg ik uit dat het water het beeld is van de dood, en van de diepten van het leven, waar je soms doorheen moet gaan. De doop vertelt dan, dat je niet alleen gaat, want Hij gaat met je mee door alle diepten heen, zelfs door de dood heen; dat verkondigen we met Pasen en dat laat de doop ons zien.
Daarna vraag ik aan haar: "Gelooft u in God de Vader, in Jezus Christus de Zoon en in de Heilige Geest? Wilt u zich aan Hem toevertrouwen in leven en in sterven? Wat is daarop uw antwoord?" Het antwoord is een duidelijk 'ja'. Daarna zeg ik (als bevestiging): “Moge de Heer onze God u daarin bevestigen en sterken met de kracht van zijn Heilige Geest – amen”.
........., ik doop u in de naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest, amen.
De dooptekst die ik voor haar heb uitgezocht is ‘De Heer is mijn licht en mijn heil – wie zou ik dan vrezen?’ (Psalm 27,1). We zingen het derde vers van De Heer is mijn herder. Daarna buig ik mij weer dicht naar haar toe en zeg: "Merkt u het? U bent gedoopt! Hoe voelt u zich nu, wat vindt u ervan?" "Prachtig! "zegt ze, met een glimlach om haar lippen. Daarna spreek ik nog een gebed uit, en sluit af met de zegen.
De familie vindt het prachtig en plechtig; ze zijn ontroerd. Ondertussen zien we, hoe de oude dame langzaam in slaap valt. Het zou me niet verbazen, als ik morgen wordt gebeld dat ze is overleden.... We praten nog even na; daarna laten we de familie met haar alleen.
Vanavond een uitgebreid gesprek over gebruik van multimedia in de kerk, over de website en over de opzet van de taakgroep kerk en media; iets heel anders dus, dan een stervende te dopen.... Maar dit moet ook dringend gebeuren, en we hebben gelukkig een paar enthousiaste en deskundige mensen erop zitten. We missen alleen de twintigers en dertigers hierbij.
Zondag 18 maart - vierde van de vasten
Ida en ik gaan om 12 uur even terug naar het hotel, om uit te checken. Alle spullen in de auto, en afrekenen. Als we terugkomen in Ons Gebouw, staat er een heel goed stamppotbuffet klaar met zuurkool, boerenkool en hutspot. Daarbij kun je hachée, speklapjes, rookworst en nog iets opscheppen. Het is prima van smaak, niet platgekookt, niet te zout: helemaal oké! Daarna wordt er afscheid genomen. Veel gasten moeten nog naar de regio Hamburg terug.
Als wij weer thuis zijn in Velp, spoedt Ida zich naar Rozendaal, voor een culturele middag over De Genestet. Ik ga nog even bij familie van de a.s. dopeling langs, en loop even bij het inloophuis binnen. Er is een computerprobleem, wat ik snel op kan lossen, gelukkig. Vanmiddag waren er 4 mensen binnengelopen. En onze kanarie Rien doet het fantastisch. Misschien moeten we het inloophuis maar 'Bij Rien' noemen? Maar ja, in het Frans is dat net weer helemaal niks: "chez rien'...
's Avonds ga ik eerst even langs bij de zoon van de oude dame die ik in het ziekenhuis maandag mag dopen. Het is een plezierig contact, en het tijdstip stemmen we maandag nog af.
Daarna naar het smartlappenkoor, waar we weer heerlijk en gezellig zingen. Ik mag de solodelen van de woonboot zingen; ik heb het vrije weekend of de lente in m'n kop, want het kan niet gek genoeg zijn...
Zaterdag 17 maart
Vervolgens bekijken we de RK kerk op het Kerkplein. Een pseudo-basiliek uit de 13e eeuw, met best een interessante geschiedenis en met sfeer.
We kopen ook het boek 'Stille kracht', met daarin gedichten van Willem Wilmink en afbeeldingen van Ton Schulten. Het mooiste vind ik het gedicht op de achterkant van het boek; het vertolkt een diepe ervaring, een diepe waarheid:
Ik denk bij menig schilderij van hem:
Is dit Ootmarsum of Jeruzalem?
Waarheen is het dat Schulten ons geleidt:
't beloofde land of onze kindertijd?
Om half vijf zijn we weer in het hotel, voor de namiddagborrel. Ida gaat nog even met Sabine het stadje rond, en ik vermaak me met andere aanwezigen. Het is heel gezellig. 's Avonds is er eerst een koud en warm buffet, met tussendoor de bekende dingen als sketches, foto's, raadsels, liedjes, cadeautjes, etc. Het is echt een leuke avond met veel plezier. We wisselen - ook los van elkaar - regelmatig van tafeltje, om mensen te ontmoeten en te spreken. Om elf uur begint de nazit, en om twaalf uur gaan we naar bed.
Voor het vervolg: zie bij zondag 18 maart.
Vrijdag 16 maart
Een bijzondere dag. 's Morgens vroeg naar iemand toe, die de sleutel van haar nieuwe huis heeft gekregen; maar ze weet niet hoe ze dingen aan moet pakken, ze overziet het niet. Met de diaconie bieden we ondersteuning aan: een schoonmaakploeg, hulp bij het inpakken, verhuizen en uitpakken. Wat een opluchting! Ze wordt gezien, en er staan mensen om haar heen.
Na een welkom door mij als voorzitter en een kort woordje van de burgemeester over het belang van de sociale cohesie, snijdt ze de taart aan. Haar eigen foto ligt daar op de taart, in het midden. We halen die weg, zodat ze niet het mes in zichzelf hoeft te zetten. Onder groot applaus wordt het eerste stuk taart overhandigd aan onze secretaris, Anneke Nieumeijer. Het is allemaal goed voorbereid onder haar leiding en het loopt als een trein.
En dan komt het smartlappenkoor in actie: het Velleper Iesselkoor. Als eerste lied zingen we het lied van de IJssel; iedereen haakt in en zingt mee. Zo hebben we nog een stelletje meezingers op ons repertoire, en de stemming zit er goed in! Ik word nog geïnterviewd, we zingen en snoepen nog (de vasten wordt gebroken), en om half twee ga ik weer naar huis.
Om drie uur ga ik naar het ziekenhuis, nog enkele mensen bezoeken. En dan gebeurt er iets heel bijzonders, iets wat ik nog nooit heb meegemaakt: een dame van achter in de tachtig, die voelt dat ze gaat sterven, vraagt of ze nog gedoopt mag worden... Haar ouders hadden woorden gekregen over de doop, en zo was het er niet van gekomen. Terwijl ze altijd een trouw kerkganger was en meedeed aan de Bijbelkring in het verzorgingshuis. Niemand wist dit! We spreken af dat ik daarvoor maandag bij haar kom. Voor vandaag geef ik haar nog de zegen mee. Dan heeft ze die alvast!
Voor het vervolg: zie bij zaterdag 17 maart.
Donderdag 15 maart
Om 8 uur was ik al in het ziekenhuis aan de overkant, bloed prikken. Ik kende de man naast wie ik zat. Hij is ondersteunende kracht bij het speciaal onderwijs, cluster 3. "Ik had met mezelf afgesproken dat ik nooit van m'n leven zou gaan staken", zei hij, "maar nu is het er toch van gekomen: ik was in de Amsterdam Arena. Want wat er nu gebeurt maakt alles kapot, alles waarvoor ik me al 30 jaar lang heb ingezet. Dat kan niet".
's Middags eerst een kleine vergadering met het Arnhem Student Point, over een actie die we met de kerken hadden georganiseerd. Leverde alleen maar ervaring op met het organiseren; maar geen deelnemers. We hebben e.e.a. geëvalueerd; na de zomer maken we een doorstart.
En ja - ik werd gemaild door iemand die het niet lukte etiketten af te drukken; ik ging bij haar langs, maar kreeg het ook niet voor elkaar - terwijl ik er flinke ervaring mee heb. Het bestand naar mijn huis gestuurd - en bij mijzelf lukte het wel. Zij blij, maar het probleem blijft.
Aan het eind van de middag een half uurtje in de zon op het balkon gelegen en - notabene - een dutje gedaan! Daarna de etiketten weggebracht en naar ons diner pensant : samen eten, en aan tafel een uitgebreid gesprek over Bonhoeffer. Echt een fascinerende, ongelooflijk moderne theoloog uit de jaren 30 en 40 van de vorige eeuw. In april 1945 werd hij door de nazi's opgehangen, omdat hij betrokken was bij een aanslag op Hitler.
Helaas moest ik om 19:30 uur weer op de fiets, naar een gesprekskring over - deze keer - 'liefde'. Door tijdgebrek heb ik bij het diner alleen een groentesoep gegeten; een sobere maaltijd dus, vanavond. Over de kring: ik had stellingen op kaartjes geschreven; af en toe neemt iemand een kaartje met zo'n stelling; dan volgt een gesprek. Als het genoeg geweest is, geeft die het stapeltje door en pakt de buurman/-vrouw het volgende kaartje. "Liefde is soft". "Wie liefheeft, is niet grof". En zo nog meer. Dat werkt goed.
Aan het begin van de avond evalueerden we nog de meditatieve viering die we hadden georganiseerd over onze kostbare tranen, op 26 februari. Iedereen was er zeer over te spreken. Twee dingen voor de volgende keer: echte stiltes inlassen, en na afloop ontmoeting en koffiedrinken.
Woensdag 14 maart
Na een controle in het ziekenhuis vanmorgen een kleine bespreking over mijn afscheid (jaja!) in oktober dit jaar. Over het programma, de organisatie, de uitnodiging, etc. Maar er bleef mij veel verborgen, merkte ik. Nou, dan verberg ik lekker ook iets! Overigens voelt het wel een beetje weird, overleg over je eigen afscheid. Ik wil het niet met het voorbereiden van je eigen uitvaart vergelijken, maar iets verbindt die twee toch wel.
Nog even langs het inloophuis gegaan. Tussen de middag had ik voor de secretaris en voor de penningmeester gauw wat visitekaartjes gemaakt; en ze zijn goed gelukt. Ik maak ook nog algemene uitdeel-kaartjes, als we het telefoonnummer van het inloophuis ook weten. We wachten nog op het contract met het nummer.
Vanavond een heel rustig, luisterend bezoek gebracht; en op mijn beurt mocht ik / kon ik ook wat vertellen en vragen. Een mooie, kostbare ontmoeting.
Dinsdag 13 maart
Een vroeg bezoek aan de huisarts; in augustus had ik onderzoeken gehad, maar nog niet officiëel het resultaat gehoord. Morgen voor controle i.v.m. de spatader-ingreep. Donderdag maar eens bloedprikken.
Daarna naar verzorgingshuis De Biesdel, voor de maandelijkse bijbelkring. Ik ga eerst een kopje koffie drinken aan de mannentafel en ga even groetend langs de vrouwentafels. Eén man miste ik; iemand ging erheen - hij bleek op z'n kamer in slaap te zijn gevallen in z'n stoel. Maar hij kwam wel! Toen we naar beneden gingen, bleek de Mozartzaal nog op slot; ik achter de sleutel aan, stoelen klaargezet (vooral: weggezet, i.v.m. de rolstoelen) en papieren neergelegd. We waren met 14 mensen. Ik druk dan altijd drie liederen af, en het bijbelgedeelte van komende zondag.
Ook de getallen uitgelegd: 5 broden, 2 vissen, 12 manden over: allemaal symboliek; alles heeft een diepere betekenis, een boodschap. En dan: vermenigvuldigen door te delen - hemelse rekenkunde, van belang voor deze wereld. Jezus richt tekenen op die mensen moed geven, die hen hoop geven in donkere dagen, zoals in de dagen van Jezus. Daarna Gezang 463 met elkaar gezongen. Zingen vinden ze heerlijk, en ik ook, dus dat komt goed uit.
Aan het begin van de middag met enkele mensen bekeken hoe we met elkaar in de Oude Jan gaan passen, na Pasen; dan gaat de Grote Kerk voor 3 maanden dicht wegens aanleg van vloerverwarming en dus ook van een nieuwe vloer. De droog- en uithardingstijden maken het een langdurige zaak. Liever toch maar goed doen zonder te haasten, dan dat het later niet goed genoeg blijkt te zijn....
Tweede helft van de middag weer bezig geweest met/in het inloophuis. De meubels zijn gekomen, en ze hadden ook 15 stoelen en een koelkast gekocht. Er zijn lampen opgehangen - het wordt al wat! Er was iemand van het wijkkrantje, met de buurvrouw. Een heel gesprek gehad. Toen zei iemand: de buurt moet direct uitgenodigd worden - niet indirect via de huis-aan-huis-bladen. Ik ben direct naar huis gelopen, heb 120 uitnodigingen gemaakt; twee mensen gingen ermee op stap, en een uur na de opmerkingen was de buurt gefolderd... Ook afgesproken dat ik een feestelijke taart bestel voor 50 personen! Dat wordt wat, hoor!
Vanavond de Spinozakring voor morgen voorbereid (boekje van Jan Knol: 'En je zult spinazie eten'). Ook had ik de groep een artikel van JJ Suurmond uit Trouw toegestuurd: 'De strijd tegen de grote verdeler'. Dat eindigt met de opmerking: "Pas wanneer we in de keuken van het alledaagse bestaan in een spiegelei God zien glimlachen, zijn we één geworden, zoals God één is". Lijkt dit nou op Spinoza ("God is alles, alles is God"), of toch niet? Ikzelf vind van niet; ik ben benieuwd wat de anderen vinden.
Maandag 12 maart
Ontbijt met heerlijk vers gebakken brood en karnemelk en kaas en zo - een tractatie. wat vind ik juist de gewóne dingen toch heerlijk!
Eerst overleg gehad met twee collega's over een te houden 'toogdag'- een bezinningsdag voor gemeentes uit de regio. Ze waren erg aarzelend of het wel door moest gaan. Dat we de voorbereiding zo lang hadden laten liggen - wat zegt dat over onze motivatie. Ze wisten er niet goed raad mee.
Ik had met Ida samen mijn bijdrage voorbereid. Langzaam ontstond er weer wat dynamiek en lukte het om toch een aardig plan op te zetten, met workshops jeugdwerk, diaconaat en publiciteit. Daarna even bij de scriba van de classis langs, wat post doornemen (ik ben voorzitter). Thuis gekomen heb ik direct het besprokene uitgewerkt en rondgestuurd, zodat we e.e.a. op de rails kunnen gaan zetten. Vanmiddag kwamen de reacties van de twee collega's al binnen.
Tegen elven ging de laatste gast weg; de keuken stond helemaal vol - maar om 23:45 uur was alles afgewassen en weer opgeborgen. Wat gaat dat snel, als je geen vaatwasser hebt; zo klaar!
Zondag 11 maart - derde van de vasten
Heerlijk, zondag! Ook weer eens lekkere hapjes en een borrel. Maar eerst de kerkdienst, over dat moeilijke Ezechiël 14: hoeveel rechtvaardigen je ook op je fanlist hebt, zij zullen jou in het oordeel niet uit de wind kunnen houden. Je moet je eigen verantwoordelijkheid dragen - dat was de boodschap.
's Avonds iets simpels gegeten uit een potje; daarna naar de avonddienst van m'n collega. Die had als thema: hemel en hel. De Bijbel kent dat thema niet; het volksgeloof wel. Er zat veel informatie in, en het wa erg lang: 26 minuten (alleen al de overdenking!). Daar kan ik niet goed tegen. En de verlichting was niet zorgvuldig bijgeregeld; er ontbrak de sfeer, die ik anders zo op prijs stel.
Daarna weer naar de repetitieavond van het smartlappenkoor. Tussendoor nog wat dingen van het inloophuis doorgenomen, en lekker even bijgekletst met wat mensen. En twee glazen wijn tot mij genomen; feest! En 's avonds laat de broodbakmachine opgestart, want er was niks meer in huis, op dat gebied.
Zaterdag 10 maart
Vanmorgen nog gezellig koffie gedronken met onze dochter; haar zoontje kent ons nu ook weer beter. Samen een boekje lezen, naar buiten kijken, spelen: dat geeft een band! Tussen de middag weer naar het inloophuis, plannen gemaakt voor de opening a.s. vrijdag. Persbericht verstuurd.
Daarna gegeten: bietensalade met wat appelmoes, tartaartje gebakken, Biogarde met geprakte banaan toe. Wat een vorstelijk maal, toch! Ik geniet altijd het meest van basic producten en gerechten. Niks tevoren klaargemaakt (of halfklaar). Gewoon zelf scheppend bezig zijn. Bovendien heb je dan ook de basic smaak van de producten. Je hebt nooit liflafjes nodig!
's Avonds was ik nog naar een verjaardag, waar ik een prachtig gesprek had over inspiratie, over eigen leven en achtergrond, en over geloven als vertrouwen buiten de kerk als instituut. Nu vond ik een luisterend oor, terwijl ik dat zelf meestal voor anderen ben. Een goeie ervaring!
Vrijdag 9 maart
Een wat rustiger dag... 's Morgens van alles voorbereid voor de zondag, en voor de Avondmaalsvering om 15:30 uur in een verpleeghuis: liturgieboekje maken en opsturen, overdenking maken, tafelliturgie vereenvoudigen... Ondertussen ook genieten van onze Roemeense kleinzoon, die met z'n moeder onze oudste dochter) hier op bezoek is. Ze wonen in Boekarest, waar hij ook is geboren, nu ruim een jaar geleden.
In m'n mooie pak ("Sorry, ik heb m'n werkkleding nog aan") ren ik naar het inloophuis, waar een kennis de vloerbedekking aan het leggen is. Het ziet er prima uit! Inmiddels hebben we ook een bankrekening, zodat we abonnementen en nutsbedrijven kunnen gaan regelen. Alleen hebben we nog geen geld gezien van de toegezegde startsubsidie.
's Avonds zouden we naar vrienden gaan, maar Ida voelt zich te grieperig; ze heeft geen stem en weinig energie - dus blijven we thuis en kan ik het optreden van ons smartlappenkoor (het Iesselkoor) op YouTube zetten, zie linksboven! Als ook onze dochter weer thuis is, nemen we een borrel: vanavond de laatste avond samen. Morgen vliegt ze weer naar Roemenië, met haar zoontje.
Donderdag 8 maart
Vanavond met het smartlappen- Iesselkoor uit Velp opgetreden in de Drie Gasthuizen in Arnhem. Ik mocht de solopartij zingen van De Woonboot. Komt op YouTube. Dat bejaardenhuis behoort toe aan een stichting die al in de 13e eeuw is opgericht! Net zo oud ongeveer als de Arnhemse Nicolaï Broederschap; allebei meer dan 750 jaar oud. Het zegt wel iets over de stabiliteit van een gebied, dat zoiets mogelijk is. Ik vind het best wel bijzonder. Het St. Peters Gasthuis bestaat nog als gebouw, in de Rijnstraat. Ik geloof dat het uit 1380 is - het oudste gebouw van Arnhem.
Woensdag 7 maart
Zonder de gesloopte brug gaat het leven gewoon verder, zelfs het (bescheiden) eten. Van 8:30-9:30 zit ik altijd bij de telefoon; dan wordt er meestal wel een paar keer gebeld, vooral om namen van zieken en stervenden door te geven. Als ik dapper ben, bel ik dan direct om afspraken te maken; dat lukt heel goed, momenteel.
We vergaderden met het bestuur van de Raad van Kerken; na twee jaar van vaagheid hebben w weer een helderder beeld. Er zijn 4 werkgroepen actief: Velleper Donderdagen, ZinindeRegio, tehuizen en de Theaterviering. Met die dingen bemoeien we ons en daarvoor zetten we ons financiëel in met ons bescheiden budget. De website www.zininderegio.nl is het spannendst - hoe die zich verder ontwikkelt.
Na de lunch kon ik veel thuiswerk doen, zoals de kerkenraadsvergadering voorbereiden. Daarna verder met het inloophuis. We kochten wat meubels bij 2Switch, en waren in een rommelmarktopslag. daar haalden we afdruiprekken, klokken, pedaalemmers en een pc-tafel weg.
Daarna heb ik gekookt: kapucijners, gestoofde groenten, speklapjes (niet voor mij) en biogarde toe.
Dinsdag 6 maart
Wat is het toch bijzonder om te mogen luisteren naar mensen met een lange levenservaring (in de negentig). Natuurlijk wordt alles zwaarder en moeilijker, en word je afhankelijker. En dan toch zeggen: ik leef graag! En ik ben zo dankbaar voor al die lieve mensen om mij heen. Indrukwekkend, dat je op die manier, en met zo'n levenshouding zó oud kunt worden!
Wel heb ik geleerd om me in de stoel bij de tandarts helemaal te concentreren op het ontspannen. Klinkt erg tegenstrijdig, maar ik bedoel het wel zo: continu check ik de spierspanning in m'n handen, rug, benen en voeten. Telkens stuur ik die aan om te ontspannen - en dat helpt echt fantastisch. Geen idee wat er dan in m'n mond gebeurt.
Eind van de middag een alleenstaande bijgestaan bij het bekijken van een appartement, dat te koop staat. Wat ik ervan vind? In prima staat; als je geen te hoge eisen stelt, hoeft er niks vernieuwd. Jonge mensen zouden er heel anders over denken (toilet, keuken, badkamer); maar ik zeg: in prima staat, goed te gebruiken - ook al is het uit de tijd.
Vanavond iemand over de vloer gehad met vragen over de organisatie van kloosters, bisdommen en ordes binnen de rk kerk. Kon ik best wel een antwoord op geven; en voor wat ik niet zeker weet, wend ik me tot een rk collega/vriend.
Maandag 5 maart
Vanmiddag vergadering met de pastorale wijkraad. Ik rapporteer dan over mijn bezoekwerk, en we bespreken de organisatie. Voor de volgende contactbijeenkomsten is het landelijke thema voor 2012 gekozen: "Liefde". Liefde staat tegenover: onverschillgheid, haat, angst? De meeste is de hoop? Sterk als de dood is de liefde.... Liefde is soft... Liefde is geen keuze, maar een zaak van het hart. De liefde is uit God, niet uit onszelf... In de liefde is geen vrees... Liefde is geen houding van zwakte. Zomaar wat beweringen en stellingen, om tegenaan te praten.
Vanmorgen alleen een bakje biogarde gegeten; tussen de middag geroosterd brood met haring en wat groentesoep (vers). Als avondeten hadden we oranje zoete aardappels, rode kool, appelmoes, en gebakken eieren met ontbijtspek - alles biologisch (o nee, de ontbijtspek niet...). En biogarde toe - heerlijk! Het laten staan of afslaan van allerlei lekkers dat wordt aangeboden, blijkt me geen moeite te kosten. Ik merk dat het gegeven van deze 40-dagentijd me enorm veel sterkt, hierin!
Zondag 4 maart - tweede van de vasten
's Middags geholpen het inloophuis verder schoon te maken: ramen lappen, kozijnen afsoppen, etc. Solidariteit. We waren met 8 mensen, dus in een leeg huis ben je dan gauw klaar.
Aan het eind van de middag naar de 12e verjaardag van onze kleinzoon (de oudste van de kleinkinderen). Hij heeft het niet zo op bezoek; maar toen de rakettaart met 12 kaarsjes brandde (zonder de lucht in te gaan), kwam hij wel even meedoen. Er waren natuurlijk nog meer leuke gasten en neefjes/nichtjes (onzxe kleinkinderen) - dus we hebben genoten. Onze dochter had Surinaamse bami gemaakt, en er werden - hoe kan het ook anders - frietjes gebakken. Heerlijk gesmuld!
Daarna naar het smartlappenkoor; ik kwam pas in de pauze om 21 uur. Het was vol, warm, gezellig, bijna iedereen was er (45 mensen). En we hebben met z'n allen genoten; het is altijd één groot feest. Vlak na het begin mocht ik De Woonboot (van Stef Ekkel) voorzingen, als solozanger. Een heerlijk lied; iemand nam het op film op, dus binnenkort op YouTube te zien!
Zaterdag 3 maart
Vandaag een rustige dag, want morgen heb ik geen dienst. Omdat we tussen de middag gaan lunchen bij een vriendin in die buurt, gaan we 's morgens eens kijken in Elburg - een plek waar we nooit eerder waren. Heel bijzonder! Een ministadje van 350x250 meter, rechthoekig, maar met sierlijke krommingen. Een tekentafelstadje, blijkt. Na enkele grote overstromingen besloot men in 1390 de stad een paar honderd meter te verplaatsen. In 4 jaar tijd was het gepiept: 1392-1396. Maar de grote kerk had men niet meer in de tekening opgenomen; die stond nu een endje verder weg, buiten de vesting. Uiteindelijk bleek er nog een hoekje te zijn, waar die werd herbouwd.
Daarna bezoek aan onze vriendin, die vorig jaar haar man verloor, 54 jaar jong. Met haar twee opgroeiende zoons zoekt zij dapper haar weg door het leven. Maar wat is dat zwaar: je staat er alleen voor, bij veel lastige zaken. En het kost dus ook allemaal meer tijd, want eerst deed je het samen. Als je alleen bent heb je niet meer, maar juist minder tijd, leer ik uit de ervaringsverhalen. Met één van de zoons nam ik nog wat smartphone- en computerproblemen door. Heerlijk als je gewoon even heel praktisch kunt meedenken.
Aan het eind van de middag was ik weer bij het inloophuis, waar de inrichter de vloer kwam bekijken. Die was OK; er komt vinyl op met een print van beukenlaminaat.
's Avonds kreeg ik een griepaanval te verduren: overal spierpijn, koud-koud-koud, dus met dekens om me heen in een hoekje van de bank weggekropen. Tegen middernacht ging het weer; ik werd niet ziek.
Vrijdag 2 maart
Vanmorgen eerst even naar het ziekenhuis voor een kleine controle; ter plekke een dame bezocht die je 70 zou geven, maar 85 bleek te zijn. Leuk contact; kennismakingsgesprek, na 14 jaar. Werd gewaardeerd. Vanmiddag in een bejaardenhuis (zo heette dat vroeger toch?) twee mensen bezocht. Wat word je dan toch met menselijk leed en menselijk leven geconfronteerd. Die twee bestaan niet zonder elkaar. En dan word je ook nog in vertrouwen genomen en vertellen ze je hun verdriet, hun verhaal, hun pijn, hun gemis. Het blijft een bijzonder ambt.
Vanavond mijn eerste pogingen gedaan om een nieuwe website op te zetten met het programma WordPress. Dat moet nog zeer wennen, maar gewoon volhouden en doorzetten, heb ik geleerd. Uiteindelijk heb ik alles op het gebied van computer, internet en sociale media allemaal mijzelf bijgebracht. Autodidact, noemen ze dat ook wel. Wil je nog even kijken op de site die ik in elkaar aan het prutsen ben? Klik dan hier.
Donderdag 1 maart
Afgelopen nacht schoot mij te binnen wat ik vorige zomer op een reünie met collega's en studiegenoten in Roemenië heb gezegd. Vrijwel iedereen zit vlak voor het pensioen; velen vertelden in een terugblik over hun grote overwinningen, nederlagen, worstelingen. Toen dacht ik: ik wil niet terugblikken, maar vooruitkijken, want ik heb nog ruim een jaar te gaan (tot oktober 2012). Drie punten heb ik genoemd, die ik in mijn laatste jaar gerealiseerd zou willen zien:
a) een inloophuis in Velp-Zuid
b) reorganisatie van de kerkelijke gemeente
c) multimedia in het kerkgebouw
En het lijkt te lukken! Komende zondag worden de multimedia-voorzieningen helemaal in gebruik genomen in een jeugddienst waarin ene Martin Brand voorgaat.
Op 16 maart hopen we het inloophuis te openen; vandaag tekenden we met het Stichtingsbestuur het contract en kregen we de sleutel. Vanaf nu gaat daar flink gewerkt worden, hoewel het huis van binnen in acceptabele staat is; de achtertuin is echter een ramp. Het is een oud huisje in een oude wijk. Het zal van 1925 zijn, of zo (zie foto hieronder).
De reorganisatie van de kerkelijke gemeente is het moeilijkst. We schakelen over naar een taakgroepenstructuur. Op papier is dat al een hele klus. Maar zal iedereen begrijpen wat de bedoeling ervan is? Ik verwacht nog enkele grote hobbels. Maar zelfs in de vergaderplanning is het al meegenomen, dankzij een prima voorzitter en scriba. Het is wel een sprong in het diepe, die je moet durven wagen. De kern ervan is dat je de kerkenraad een beleidsorgaan laat zijn; je creëert een kleine kerkenraad met daarin vertegenwoordigers van de 5 taakgroepen en van de twee colleges (CKRM en Diaconie). De taakgroepen zijn zelf verantwoordelijk voor het uitvoeren van het beleid en hebben elk een eigen budget. Ze rapporteren aan de kleine kerkenraad. Die checkt of e.e.a. klopt met het afgesproken beleid (en de financiën). Als het beleid eventueel bijgesteld moet worden, wordt het weer bij de kerkenraad neergelegd.
Voordeel moet zijn dat er hele korte lijnen zijn en dat er veel overbodig overleg uitgeschakeld wordt. Voorbeeld: een werkgroep ouderen koos ervoor om een bepaalde activiteit te stoppen. Dat werd besproken in diaconie, moderamen, kerkenraad en weer diaconie, en toen doorgevoerd. Dat kost dus héél veel tijd en iedereen wordt bij alle besluitjes betrokken - wat echt niet nodig is. De taakgroepen werken zelfstandig, binnen de aangegeven beleidskaders.
Woensdag 29 februari - schrikkeldag
Op internet was er gesprek over de vraag: is dit een extra vastendag? Of juist een extra feestdag? En duurt de vasten nu één dag langer, of niet? Maar goed - het maakt mij niet uit. Ik moet zeggen dat het vasten mij totnutoe goed afgaat. Geen moeite om de vele verleidingen - die er wel degelijk telkens zijn - te weerstaan. Even een lekker glaasje, iets lekkers aannemen wat mensen zelf hebben gebakken, of een kersenbonbon: ik blijf ervan af. Het grappige is dat veel gemeenteleden het ook gewoon weten en zeggen: o nee, in deze periode niet. Dus ik hoop dat het anderen aan het denken zet.
Omdat we voor tien mensen moesten koken, heb ik tussen 10 en 11 biologische boodschappen gehaald voor het avondgerecht: volle rijst, twee pompoenen, flink wat prei, grote uien, gember, knoflook, rozijnen, bananen, taugé. Daarna een mooi bezoek gebracht.
Om half acht was ik weer thuis; snel de grote pannen afgewassen en koffie en thee gezet; daarna volgde de vergadering. Die opende ik met het lezen van Psalm 91 in de bewerking van Piet Thomas (uitg. Lannoo, Tielt 2004). Heerlijk fris van taal! Psalm 91 hoort bij de afgelopen zondag Invocabit, de eerste van de 40-dagentijd. Het mooist vind ik de cd die erbij zit; daarop staan Psalmen voorgedragen door Stan Milbou, een Vlaamse voordrachtskunstenaar - geweldig, aanbevolen!
Dinsdag 28 februari
Vandaag een redelijk rustige dag gehad; hoogtepunt was een prachtig, uitgebreid pastoraal bezoek. Later op de dag kwam er nog een mooie bos tulpen, als aardigheid. Wat is het heerlijk als je de tijd en de innerlijke rust hebt om zorgvuldig naar iemand te luisteren en om nabij te zijn. Ik houd ook van de stiltes tijdens een gesprek; die zijn mij kostbaar. De ervaring leert dat ze ook heel vruchtbaar zijn: daarna gebeurt er in het gesprek vaak iets nieuws, of kom je op een ander niveau. Hoewel ik deze persoon al lang ken, zag ik vandaag nieuwe lagen en diepten; een mooie ervaring op weg naar Pasen.
Verder vandaag veel getelefoneerd; soms voor het onderhouden van banden met familie en vrienden, en dan ben je gauw 20 minuten verder - of meer. Ida deed vanmiddag in de gemeente een gesprekskring over Marcus 5: de bloedvloeiende vrouw, die contact zoekt met Jezus en herstelt. Dat gaf mij ook de vrijheid om een wat rustiger dag in te lassen.
Morgen is het 29 februari. Is dat een extra werkdag, een extra vrije dag? Een geschenk uit de hemel, a gift from hell? Ik heb al zitten puzzelen of de vastentijd daardoor ook een dag langer duurt - maar dat kan ik er toch niet van maken....
Maandag 27 februari
Vanmorgen afscheid genomen van onze vrienden uit Hamburg, die hier logeerden. Door de dag heen voel ik steeds mijn knorrende maag - goed gevoel, eigenlijk: ik kan 'm de baas. Niet aan toegeven (wat ik anders gemakkelijk zou doen). Begin van de middag kon ik bij mijn eigen tandarts terecht; hij kon niks vinden maar vindt ook dat de brug opgehaald moet worden: eruit met dat ding!
Vanavond met een grote groep vrijwilligers overlegd over ons inloophuis in Velp-Zuid, dat 16 maart van start gaat. De burgemeester komt het openen. We hebben het gehad over huisregels, bhv-training, ehbo, brandveiligheid, cursus sociale hygiëne, openstelling, rooster, sleutels, telefoonlijsten, logboek, etc. Als we maar niet te hoog inzetten....
Zondag 26 februari
Zondagmorgen was er een Avondmaalsviering aan het begin van de vastentijd: "en engelen dienden Hem" (Marcus 1,13). Jezus wordt gedurende 40 dagen vasten in de woestijn omgeschoold voor zijn roeping. Engelen dienden hem: dat doet denken aan die door God gezonden mensen, die ook Elia dienden met water en brood, toen hij zijn moede hoofd neerlegde onder een bremstruik in de woestijn (1 Koningen 19,4-8).
Minder relevant is dat ik in de kerk achter het podium (toen de tafel moest worden leeggeruimd voor het Avondmaal) op m'n snufferd ging, met de statenbijbel in m'n handen. Ik stapte in een kuil, die men had gegraven voor een ander (doel). Geen schade, gelukkig.
VOORAF ....
Door diepten heen leer je het leven waarderen en op waarde schatten. Dat is een groeiproces vol moeite en pijn.
Tranen zijn het meest voor jezelf; je huilt niet zomaar in gezelschap, maar meestal juist privé, in stilte. Ben je dan eenzaam? Nee, dat is niet het juiste woord. Het is jouw verdriet; het is persoonlijk, zonder dat je hoeft weg te zakken in zelfmedelijden.
Wil je je wel kwetsbaar opstellen – naar God toe? Naar mensen toe? Je laten kennen? Kwetsbaar zijn? Elk mens heeft veiligheid nodig. Denken we aan de politieagenten en ambulancepersoneel, dat aangevallen wordt. Wat je allemaal mee kunt maken in je werk! Dan wordt het belangrijk verdriet en boosheid niet te verdringen, maar te uiten.
Hoe is het met tieners/kinderen en tranen? Is stoerheid belangrijk? Hard zijn voor jezelf? Vaak zijn de sociale media voor hen een uitlaatklep.
Door tranen heen zie je de dingen anders.
Hoe belangrijk is het te weten dat je gezien wordt door God, mèt je tranen? Dat je gekend bent? Dat betekent: veiligheid, geborgenheid, je gedragen weten. Je mag er zijn met je verdriet. Warmte. Aanvaarding. Hemelse vader. Liefde.
In de bijbel zijn verhalen over mensen die eerst niet werden gezien, maar ineens in de lichtkring komen. Word je zelf gezien, of niet gezien? En wat betekent het dat God ons ziet, mèt onze tranen, en dat hij ze in zijn kruik bewaart? (Psalm 56,9)
Zaterdag 25 februari
Vandaag heb ik heel vaak mijn maag voelen knorren; er zijn gasten gekomen, en dat nodigt uit tot een goed gezamenlijk maal. Vanavond hadden we een heerlijke vegetarische maaltijd: een prachtig samengestelde bietensalade, goed gevulde rode linzensoep met koriander, en als hoofdgerecht een uien-stroop-cashewnotentaart - vurrukkuluk!
De preek gaat over omscholen en over omgaan met verandering, uit eigen vrije keuze, of noodgedwongen. Verandering is het thema op weg naar Pasen.
Morgen gebruiken we voor het eerst ook de multimediaschermen in de kerk. Er is een heel regiecentrum ingericht. We starten terughoudend.
Vrijdag 24 februari: gezeur
Vandaag twee vieringen voorbereid, ook met een groep samen. Zondagavond is er een meditatieve viering over de kostbaarheid van tranen. De regiokrant en de huis-aan-huis-bladen hebben het goed aangekondigd. We zijn benieuwd of dat extra bezoekers brengt. Met eigen teksten, met gedichten, muziek, stilte en liederen (en veel sfeerverlichting) willen we hieraan samen vormgeven. Tranen werken als een loep, als een vergrootglas: je gaat dan zien wat er werkelijk toe doet! En wat betekent die psalmregel over God, die onze tranen in zijn kruik bewaart? Zondagavond om 19 uur in de Oude Jan te Velp, Kerkstraat 56: een prachtig sfeervol kerkje van 900 jaar oud.
Donderdag 23 februari: hilarisch!
Aswoensdag, 22 februari
Dat is een bijbeltekst, uit Genesis 3,19. Het verhaal vertelt hoe de mens uit het stof van de aardbodem wordt geformeerd, en dat je door de Eeuwige de levensadem krijgt ingeblazen. Maar dat houdt ook een keer op. Op een dag mag je je levensadem teruggeven aan je Schepper.
Inleiding
Vanaf vandaag wil ik een blog bijhouden over de vastenperiode, tot Pasen. Zondagen zijn en blijven feestdagen; dat zijn geen vastendagen.
Ik wil het vormgeven en invulling geven door
a) geen koek, snoep e.d. te gebruiken
b) geen alcohol te nuttigen
c) meer tijd te besteden aan bezinning, stilte en gebed.
Citaat: "Vasten is een uiting van bekering en berouw (vgl. de inwoners van Ninevé, Jona 3:4-10), en daarnaast een voorbereiding op iets dat komen gaat. Het vasten mag dan ook niet beschouwd worden als alternatief voor een vermageringskuur. Vasten brengt ons dichter bij God. Jezus heeft zelf gezegd dat boze geesten alleen door vasten en gebed uitgedreven zullen worden. Vandaar dat vasten steeds met een versterking van het gebedsleven gepaard dient te gaan. De sobere levenshouding die we ons in de vastentijden opleggen, moet begeleid worden door gebed. Vasten en gebed horen bij elkaar. Er wordt tegenwoordig wel gezegd dat we moeten vasten uit solidariteit met de derde wereld of uit bezorgdheid voor het milieu. Goed bedoeld, maar toch wordt zo de zaak op zijn kop gezet. Vasten is een zaak tussen mens en God. Je probeert van jouw kant je meer op God te richten. Meer te leven volgens zijn geboden. Door vasten en gebed probeer je je meer vrij te maken voor zijn liefde en genade" (...)
In het bovenstaande citaat wordt duidelijk, dat het om bidden en vasten gaat. Het is een zaak van lichaam en ziel, van geest en lijf. Het vasten brengt je dichter bij God, en daarom ook dichter bij de naaste. Juist in het vasten krijg je oog voor wie lijden. Door te bidden gaan je ogen open. Je ontdekt dat een luxe leven jou vervreemdt van God en je naaste.
-
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten