Af en toe een gedicht van Annemarie Baum, geboren 1914 in Köln, gestorven december 2010 te Velp (Gld). Overgenomen met toestemming van de rechthebbenden.
lets in mijn diepste wezen,
hoe is zijn naam? lk ken hem niet.
lk zou het willen grijpen, vast omklemmen.
Maar dan ontvlucht het... Waarheen?
lk heb het nooit kunnen achterhalen.
Wat blijft is leegte, niet meer.
En in die leegte roep ik: waarom?
Stilte wordt strijd in mij,
oordovend gevecht.
Een zoet verlangen wordt begeerte,
storm, orkaan.
Licht is gedoofd, vuur is geblust,
blauwgroene zee
nu schuimend zwarte wateren.
De lotus is verzonken
in donkergroene grond.
O bitterzoete pijn diep in mijn hart,
ontwaak toch eindelijk opnieuw
als stralend ochtendgloren!
-
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten