Bezield verband

Is er nog iets anders, iets meer mogelijk dan alleen sombere berichten over kerksluitingen? Natuurlijk; er is zoveel dat gedaan wordt door de honderdduizenden vrijwilligers die op ziekenbezoek gaan, die zich inzetten voor de armsten, die projecten in probleemgebieden steunen niet alleen met geld, maar ook met persoonlijke inzet. Mensen die gevangenen bezoeken, mensen die meehelpen bij de voedselbank, mensen die zich over asielzoekers en vluchtelingen ontfermen. Dat is kerk-zijn!

Bij welke club je hoort, speelt dan geen rol. Samen doen is gezonder dan samen praten. Dat laatste mag ook, moet ook, maar laat het niet voorop staan. Je gaat met elkaar het gesprek aan, omdat je je inzet voor mensen, voor het milieu, voor de samenleving. Niet de kerk is het doel, maar de toekomst van de wereld. Samen kun je meer.

Er is een nieuwe oecumene aan het ontstaan: niet vanuit het denken, maar vanuit het doen. En dan wil je ook samen kunnen vieren, kunnen zingen, brood en wijn kunnen delen. En dàt heeft de toekomst. Lees maar eens over het prachtige initiatief van Bezield Verband Utrecht (bij het schrijven was de website niet bereikbaar). De kern is dat we elkaar - vanuit verschillende kerken en tradities - prima kunnen verrijken en kunnen samenwerken. Dat geldt ook voor het gebruik van gebouwen, en wellicht ook in de zondagse vieringen. Er is een oude oecumenisch leus die zegt: iets apart doen terwijl je het ook samen kunt doen, is een zonde tegen de eenheid.

Veel katholieken en protestanten voelen zich verweesd: ze hebben geen thuis meer. Sommigen voelen zich zelfs verraden door hun eigen kerk of kerkleiding. Er is boosheid, verdriet, cynisme. Het is dus vruchtbaarder om hier kansen te zien, uitdagingen, nieuwe mogelijkheden!